تیم فوتبال پرسپولیس شب گذشته در حالی که شانس صعودش به مرحله حذفی لیگ قهرمانان آسیا به شدت افزایش یافته بود، در کنال ناباوری مقابل تیم دوم الدحیل شکست خورد تا حذف تلخی از جام داشته باشد.
شکست تحقیرآمیز پرسپولیس مقابل تیم دوم الدحیل | رکورد منفی تاریخی به نام یحیی
پرسپولیس در حالی پای به این مسابقه گذاشت که از سایر نتایج اطلاع داشت و با یک برد خفیف مقابل 60 هزار هوادار مشتاق می توانست به سادگی به مرحله بعدی صعود کند. در یک اتفاق معجزه آسا همه نتایج سایر گروه ها به سود پرسپولیس رقم خورد و نه پاختاکور موفق به پیروزی مقابل حریفش شد ه الشارجه برد و السد هم با تساوی مقابل حریفش متوقف شد تا همه چیز برای صعود در دستان گل محمدی و یارانش باشد.
آنها خیلی زود در دقیقه 7 به گل رسیدند اما هیجان بیش از حد بازیکنان باعث شد دو دقیقه بعد این گل پاسخ داده شود. اتفاقی که به واسطه بی درایتی کادر فنی و بازیکنان پرسپولیس برای کنترل مسابقه و هیجان شدید موجود در استادیوم رخ داد.
پس از به تساوی کشیده شدن بازی، پرسپولیس مالک توپ بود اما این الدحیل بود که با ضدحملات برق آسای خود علیرضا بیرانوند را بارها در موقعیت های تک به تک وادار به واکنش کرد.
به جرات می توان گفت تیر خلاص به پرسپولیس زمانی شلیک شد که بهترین بازیکن این تیم یعنی سعید صادقی از بازی خارج شد و زهر حملات این تیم تا حد زیادی گرفته شد. اگرچه محمد عمری جوان با دوندگی بالای خود توانست یک پنالتی به سود تیمش بگیرد اما ولسیانی که بدترین نمایش فصل خود را در این بازی ارائه کرد با استرس زیاد پشت توپ ایستاد و پنالتی را به هدر داد تا تنها چند دقیقه بعد، مایکل اولونگای تازه وارد با قدرت بدنی بالای خود از ولسیانی عبور کند و گل برتری الدحیل را به ثمر برساند.
پرسپولیس پس از دریافت این گل نزدیک به 25 دقیقه با احتساب وقت های طلف شده فرصت جبران نتیجه را داشت و در چند نوبت نیز موقعیت خوب گلزنی ایجاد کرد اما بی دقتی و استرس زیاد بازیکنان باعث به هدر رفتن همه موقعیت های سرخ پوشان شد تا در انتهای بازی شاهد فحاشی و پرتاب بطری به سمت بازیکنان و کادر فنی پرسپولیس باشیم و خیل عظیم هواداران پرسپولیس با شعار حیا کن رها کن،گل محمدی را بدرقه کردند تا تلخی این شکست برای پرسپولیسی ها بیشتر شود.
واقعیت اینجاست که پرسپولیس زمانی حذف شد که اعضای این تیم رسانه های حامی آنها، یک امتیاز مقابل تیم ده نفره النصر را که 90 دقیقه با یک یار کمتر مقابل پرسپولیس بازی کرد را ارزشمند و فتح الفتوح دانستند. آنها با همین غرور کاذب وارد این مسابقه شدند و در نهایت مقابل تیم دوم الدحیل که 40 درصد توان خود وارد این مسابقه شده بود، تن به شکست دادند. الدحیلی ها در این مسابقه کوتینیو، ادمیلسون جونیور را به دلیل مصدومیت در اختیار نداشتند و کریم بوضیاف، اولونگا، جونیور و کیم نیز از روی نیمکت کار را آغاز کردند تا 6 بازیکن اصلی این تیم مقابل پرسپولیس غایب باشند. نکته جالب اینکه اولونگا در 5 دقیقه ای که در زمین حضور داشت توانست گل برتری الدحیل را به ثمر برساند و چه بسا اگر او از ابتدا در زمین حضور داشت، یک شکست سنگین مقابل هواداران خودی برای پرسپولیس ثبت می شد چرا که اولونگا نشان داده موقعیت های تک به تکی که بازیکنان الدحیل مقابل بیرانوند از دست دادند را به سادگی از دست نمی دهد.
هرچه که بود، پرونده ادامه حضور پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا به بدترین شکل ممکن بسته شد تا این تیم با رکورد 6 بازی پیاپی بدون برد به ادامه لیگ برتر بیاندیشد. شاید بازی با استقلال در تاریخ 23 آذر، آخرین فرصت گل محمدی برای ریکاوری خود و تیمش باشد و در صورت شکست، می بایست شاهد استعفا یا اخراج گل محمدی از پرسپولیس باشیم.
حقیقت این است که پرسپولیس با گل محمدی به بن بست تاکتیکی رسیده و بهانه های کادر فنی برای توجیه ناکامی برای هواداران این تیم پذیرفتنی نیست. گل محمدی در حالی از نبود بازیکن می نالد که بهترین پاسورها یک دهه اخیر فوتبال ایران به طور همزمان در این تیم جمع هستند (عالیشاه، سعید صادقی، ترابی و سروش رفیعی) و شهاب زاهدی به عنوان آقای گل لیگ لهستان و اوکراین و یک ملی پوش به این تیم اضافه شد. او کنعانی زادگان ملی پوش را که در حال حاضر گران ترین بازیکن لیگ است را به تیمش اضافه کرد تا نبود پورعلیگنجی به چشم نیاید اما همچنان شاهد بهانه های تکراری کادر فنی بابت ناکامی های سریالی این تیم هستیم. شاید بهتر باشد گل محمدی تبعات نخواستن آل کثیر و مازاد کردن مهدی عبدی و جذب مهاجمین بی کیفیتی همچون پریرا، نبیل باهویی، دیاباته را بپذیرد تا کمتر شاهد انتقادات تند هواداران این تیم از خودش باشد. نکته اینجاست که او هرگز حاضر نشده ضعف فنی تیمش را بپذیرد و حتی در کنفرانس خبری پس از بازی نیز به سوالات فنی خبرنگاران، پاسخ های مبهم داد.