– یاد بگیرید چگونه در فوتبال آمریکای جنوبی ارزش پیدا کنید.
– تاریخچه فوتبال آرژانتین
– چگونه در فوتبال آمریکای جنوبی شرط بندی کنیم؟
– نگاهی به فوتبال باشگاهی اکوادور
در این آخرین قسمت از مجموعه من در مورد نحوه شرط بندی در فوتبال آمریکای جنوبی، من به بررسی تنوع سبک، تاکتیکی و فرهنگی که در فوتبال آمریکای جنوبی دیده می شود، ادامه خواهم دادو نتیجه‌گیری می کنم که امیدوارم برای شرط‌بندی کنندگان در هنگام پیش‌بینی نتایج بازی‌ها ارزشمند باشد.
همانطور که در مقاله قبلی من اشاره شد، هر کشوری در این منطقه وسیع بازی را بسیار متفاوت بازی می کند و با درک چیزی در مورد رویکرد احتمالی که تیم‌های هر کشور فوتبالی بزرگ اتخاذ خواهند کرد، هنگام شرط گذاری باید آمادگی بیشتری داشته باشید.
بخوانید: چگونه در فوتبال آمریکای جنوبی شرط بندی کنیم: قسمت 1
در این مقاله، من درباره ملتی بحث خواهم کرد که بدون شک از نظر تاکتیک و فرهنگ فوتبال در این قاره لحن ایجاد می کند. سپس به یک نیروی منطقه ای نوظهور که از ایده های نوآورانه اروپایی استفاده می کند نگاه خواهم کرد تا از ویژگی های فیزیکی و فنی چشمگیر که همیشه از آنها برخوردار بوده اند، بیشترین بهره را ببرم. سپس درباره ملتی صحبت خواهم کرد که به تاریخچه مقاومت دفاعی خود افتخار می کند، و در نهایت، من یک قدرت رقابتی پیوسته را که در جستجوی هویت است، مورد بحث قرار خواهم داد.
نتیجه گیری های بسیار ضعیفی که در این مقاله مطرح خواهم کرد، به عنوان یک نقطه شروع در نظر گرفته شده است. البته تیم هایی هستند که قالب ملی خود را شکستند و عوامل مهم دیگری که در هفته های آینده بررسی خواهیم کرد. با این حال، من امیدوارم که زمینه تاریخی و بینش در مورد انتظارات محلی به طور گسترده ای که در این مجموعه ارائه کرده ام، می تواند به اطلاع رسانی پیش بینی های فوتبال آمریکای جنوبی شما کمک کند.
فوتبال آرژانتینی: شرط بندی کنندگان باید به چه چیزی توجه کنند؟
آرژانتین به شدت در آمریکای جنوبی تأثیرگذار است و تأثیر زیادی بر بازی در سراسر قاره داشته است. شعارهای موجود در استادیوم‌ها در سراسر قاره آمریکا معمولاً از آهنگ‌های استادیوم آرژانتین اقتباس شده و مربیان آرژانتینی به شدت مورد توجه قرار می گیرند. بسیاری از ایده های تاکتیکی غالب در فوتبال آمریکای جنوبی از بوئنوس آیرس سرچشمه می گیرد و جنبه های تاکتیکی، مانند وسواس با شماره 10 خلاق، تحت تأثیر ایده های آرژانتینی قرار دارند.
به نظر می‌رسد که آرژانتین در بسیاری از نقاط دیگر قاره یک حس خودخواهانه برتری دارد، اما باشگاه ها و تیم ملی آنها نیز دارای اعتبار، اطمینان و حضوری هستند که در طول قرن گذشته به خوبی به دست آمده است. اما باشگاه ها و تیم ملی آنها نیز دارای اعتبار، اطمینان و حضوری هستند که در طول قرن گذشته به خوبی به دست آمده است. این کشور ده‌ها مربی در سطح نخبه تولید کرده است که در اروپا به خوبی ظاهر شده‌اند. این کشوری است که ایده‌ها را ارج می‌نهد و دوست دارد در مورد فوتبال بحث کند.
آرژانتین در آمریکای جنوبی تاثیر زیادی دارد و تاثیر زیادی بر بازی در سراسر قاره داشته است.
از نظر تاکتیکی، فوتبال آرژانتین تنوع بیشتری نسبت به سایر کشورهای این قاره دارد، اما برخی مفاهیم کلی وجود دارد که به آنها اهمیت داده می شود. از عمر سیوری، ریکاردو بوچینی و دیگو مارادونا تا لیونل مسی، پابلو آیمار و خوان ریکلمه – یک شماره 10 تأثیرگذار، خلاق و الهام بخش همیشه کلید هویت فوتبال آرژانتین بوده است. در سالهای اخیر، تیم های موفقی مانند فینالیست جام سودامریکنا در سال گذشته Defensa y Justicia در عوض بر روی جناح بازی تمرکز کرده‌اند، اما ساختن یک تیم حول یک شماره خلاقانه 10 همچنان برنامه بسیاری از تیم‌ها است.
فوتبال آرژانتین به نظم تاکتیکی و مدیریت بازی افتخار می کند، اما این تلاش برای حرفه ای بودن اغلب در تضاد با ماهیت پرشور، احساسی و بیانی بسیاری از بازیکنان است. بازیکنان کاملاً قادرند حریفان را ناامید کنند، اما همچنین می توانند خونسردی خود را از دست بدهند و موقعیت های خود را خراب کنند. معمولاً اولی برای رقبای قاره‌ای خود ناامیدکننده است. این ویژگی خاص فوتبال آرژانتین به بازار کارت های زرد و قرمز کمک می کند، که شرط بندی کننده ها اغلب می توانند از آن بهره ببرند.
فوتبال اکوادور: سنت، رویکرد تاکتیکی و سبک بازی
فوتبال اکوادور بسیار جالب است و من فکر می کنم در مسیری قرار دارد که به طور مداوم با بزرگترین تیم های باشگاهی و ملی قاره رقابت می کند.
اکوادور ورزشکارانی باورنکردنی را با توانایی غریزی و تکنیکی روان تولید می کند. شاید در مواقعی برخی از بازیکنانی که وارد این عرصه شده‌اند کمی خام بوده‌اند و زمان زیادی را صرف کرده اند تا به گونه ای بالغ شوند که امکان یک حرکت بزرگ اروپایی را فراهم کند.
بخوانید: تجزیه و تحلیل مز یت بازی در ورزشگاه خانگی
من همیشه این احساس را داشتم که یک سازمان واقعاً جدی، منظم و با مدیریت خوب می‌تواند برخی از این جوانان گران‌بها را به استعدادهای در سطح جهانی تبدیل کند و در حال حاضر چنین مجموعه ای وجود دارد که یک نقشه کامل برای کشور و قاره به عنوان یک کل ارائه می دهد.
فوتبال باشگاهی در اکوادور
ایندپندینته دل وایه در سال 2010 اولین بازی خود را در لیگ برتر اکوادور انجام دادند و تا سال 2016 در فینال کوپا لیبرتادورس بازی می کردند. در سال 2018، آن ها فینالیست های بازنده لیبرتادورس زیر ۲۰ سال بودند، آنها در سال 2019 قهرمان کوپا سودامریکانا شدند و در سال 2020 کوپا لیبرتادورس زیر 20 سال را به دست آوردند.
این باشگاه مربیان اسپانیایی را به خدمت گرفته و یک سیستم استخدام و آکادمی باورنکردنی را راه اندازی کرده است. آنها با کارشناس آمریکای جنوبی قرارداد امضا کرده اند و آنها را به رهبرانی با نفوذ در یک مجموعه تاکتیکی دقیق، متعادل و منظم تبدیل کردند.
تیمی که چند هزار هوادار دارد استعداد خام اکوادوری، ورزشکاری، و غرایز مبتکر را با امکانات باکیفیت و مربیگری نخبه و مترقی ترکیب کرده است. تمام این موارد به معنای یک باشگاه کوچک اکوادور با بودجه محدود است که غول‌های ثروتمند برزیلی را با بیش از ۴۰ میلیون طرفدار 0 – ۵ شکست داد و هیچ‌کس به شدت شگفت زده نشد.
در حالی که IDV بهترین مثال است، این به کارگیری دقیق و پیشرونده استعدادهای هیجان انگیز و خام اکوادوری چیزی است که در سایر نقاط لیگ مشهود است. اکوادور با بازی کردن به سبکی قاطعانه و پرانرژی در فوتبال در سال 2019 قهرمان تیم زیر 20 سال سودامریکانو شد.
سبک بازی
تیم های اکوادور معمولاً وینگرها (هافبک نفوذی) و مدافعان کناری سریع، مستقیم، ورزشکار و مبتکر دارند که نقش کلیدی تاکتیکی را ایفا می کنند. تیم های اکوادوری اغلب با سرعت و انرژی زیاد بازی می کنند. در حالی که ارتفاع کیتو با لاپاز در بولیوی قابل مقایسه نیست، اما هنوز هم نقش مهمی ایفا می کند و به تیم های ورزشی اکوادور در خانه برتری می دهد.
در این سال‌ها بازی سازان بسیار تکنیکی اکوادوری وجود داشته‌اند،اما این امر در فوتبال اکوادور به همان اندازه که در کلمبیا و تا حدی در آرژانتین ادامه دارد ضروری در نظر گرفته نمی شود. طرف‌های اکوادوری فیزیکی و قاطع هستند، اما به‌خصوص کثیف و حیله‌گر نیستند. همانند کلمبیا، اغلب تیم‌های اکوادور باید بهتر از حریفان خود باشند تا برنده شوند. استفاده از داده های تاریخی مانند فرم و آمار بازیکن می تواند در هنگام شرط بندی در فوتبال اکوادور مزیت مفیدی را برای شرط بندی کنندگان فراهم کند.
نسل جدید فوتبال اکوادور بازی‌های صبورانه، تاکتیکی و روان‌تر برای تمجید از بازی هجومی آزاد و مبتکرانه ایجاد کرده است. فوتبال اکوادور در حال حاضر بسیار جالب است و پتانسیل بالایی دارد. این بازی برای دریبل زنی و پیشروی ( به جلو راندن) امتیازات بالایی را دریافت می کند، با این حال، گفته می شود که بازی به شدت از نظر اتلاف وقت، خطاهای تاکتیکی و تکنیک شیرجه زنی کمبود دارد.
فوتبال پاراگوئه: تاریخ و تمرکز مدرن
پاراگویه کارشناسان کسب بیشترین امتیاز از آنچه دارند، می باشد. تیم ملی از آغاز هزاره تاکنون در سه دوره جام جهانی حضور داشته است و در سال 2010 به مرحله یک چهارم نهایی رسید و به قهرمان احتمالی اسپانیا سخت ترین آزمون خود را داد.
میگل آلمیرون ستاره بزرگ تیم ملی در حال حاضر است اما او به ویژه نماینده فوتبال پاراگوئه یا بهترین عملکرد آنها نیست. آلمیرون کوچک، سریع، حیله گر و مستقیم است در حالی که بسیاری از هم تیمی های او در تیم ملی بزرگ، سرسخت، قوی، سخت کوش و با انضباط هستند. یکی از جنبه‌های آلمیرون و تقریباً تمام ستاره‌های پاراگوئه در طول سال‌ها، با هموطنان قوی تر خود در قاره به اشتراک گذاشته‌اند، تعهد ایثارگرانه به هدف است.
پاراگوئه بر توانایی خود در رقابت با غول های قاره ای در بزرگترین صحنه تاکید کرده است.
همانطور که توسط تیم موفق اوایل دهه 2000 نشان داده شد، تیم های پاراگوئه تقریبا همیشه بسیار دشوار است. آنها معمولاً از نظر دفاعی بسیار منظم هستند و تمایل دارند خود را در خطر قرار دهند و تیم را از هر افتخار فردی جلوتر قرار دهند. این بدان معنا نیست که در طول این سال‌ها ستاره‌های خلاقی که در ضدحملات رهبری می‌کردند یا بازیکنان فنی بسیار قوی وجود نداشتند، اما ملتی است که به کلین شیت (دروازه بسته) افتخار می‌کند.
استادیوم های پاراگوئه می توانند فضای باورنکردنی را در یک شب بزرگ لیبرتادورس ایجاد کنند و این نقش محوری به عنوان نبرد جانبی برای یک پیروزی بزرگ ایفا می کند. تیم های پاراگوئه ای به دلیل شیرجه زنی خود شناخته شده نیستند و اغلب خونسردی خود را بهتر از رقبای آتشی مزاج خود نگه می دارند. آنها سرسخت و سازش ناپذیر هستند اما معمولاً سازمان یافته و تحت کنترل هستند. این اطلاعاتی است که می‌تواند شرط‌بندی‌کنندگان را به بازارهای هندیکپ یا برد به صفر راهنمایی کند.
پاراگوئه معمولاً از آنچه در اختیار دارد نهایت استفاده را می‌کند و به طور منظم با غول های قاره ای در بزرگترین صحنه رقابت می کند.
پرو: نگاهی به تیم ملی پرو
کنترل کردن فوتبال پرو بسیار دشوار است. بدون شک استعدادها و پتانسیل هایی در کشور وجود دارد اما به سختی می توان یک سبک روشن را تعریف کرد. شاید به همین دلیل است که تیم های باشگاهی در سال های اخیر بسیار ناامیدکننده بوده اند.
پرو در پنج دوره جام جهانی حضور داشته است و دو بار به مرحله دوم صعود کرده است. تیم های اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980 تئوفیلو کوبیلاس، ستاره پرشور تئوفیلو کوبیلاس، و پیراهن های سفید و قرمز فوق العاده، با بازی خلاقانه خود تخیل بسیاری را در اروپا جلب کردند(ارسی قرمز مورب روی پیراهن سفید نمادین است و همیشه در هر مسابقه بزرگ بین المللی یک نقطه برجسته ی ستایش کننده است).
تیم ملی کمی عمق پیدا کرده و بازیکنان کلیدی در حال پیر شدن هستند، اما همچنان رقابتی و مؤثر هستند. آنها به خوبی متعادل هستند و ریکاردو گارکا، سرمربی آرژانتینی می‌داند که چگونه از بازیکنان کلیدی خود بیشترین استفاده را بکند. هافبک‌های دفاعی قوی و مستحکم، سرعت خوب، مدافعانی سازمان‌یافته و ثابت، البته غیرقابل تماشا، با شکارچی غیرقانونی همیشه سبز در محوطه جریمه، پائولو گوئررو. هیچ چیز بیش از حد فانتزی و تخیلی نیست اما موثر است. گارکا می تواند در اکثر بازی ها عملکرد 7/10 را از این گروه دریافت کند که آنها را رقابتی نگه داشته و آنها را به جام جهانی 2018 رساند.
پرو: فوتبال باشگاهی
با این حال، فوتبال باشگاهی پرو در شرایط خوبی قرار ندارد. غول های آلیانزا لیما سقوط کردند اما توانستند با یک تکنیک قانونی جعلی خود را به سطح برتر برگردانند. آنها به ندرت در لیبرتادورس برنده می شوند و به طور فزاینده ای انتظار می رود که در انتهای گروه های خود قرار گیرند.
جام پرو بسیار جذاب است، اگرچه کمی دیوانه کننده است، اما احتمالاً برای حفظ سطح بالاترین سطح مساعد نیست. اساساً، مسابقات برای باشگاه های آماتور، نیمه حرفه ای و لیگ پایین تر از سراسر پرو آزاد است، که برنده از گمنامی به نورهای درخشان دسته اول جهش می یابد. این بدیهی است که بسیار سرگرم کننده است، اما نسبتاً دیوانه کننده نیز هست. باشگاه ها اغلب چند ماه فرصت دارند تا تیم، کارکنان و زیرساخت های خود را تغییر دهند تا از رقابت با باشگاه های محله پاره وقت به رویارویی با غول های قاره ای با هواداران بزرگ تبدیل شوند.
پرو می تواند بازیکنان بسیار خوبی تولید کند و دارای چند باشگاه سنتی بزرگ است اما تعداد کمی از آنها برای جایگزینی ستاره های پیر تیم ملی در سال های اخیر قدم برداشته اند. استعدادهای خوبی در میان جوانان وجود دارد اما من نگرانم که اوضاع بدتر شود قبل از اینکه برای این تیم فوتبال آمریکای جنوبی بهتر شود.
اختصاصی وبسایت فوتبالی