معرفی
لیترچر (به معنای ادبیات) یک بازی تیمی برای شش و یا گاهی هشت بازیکن است. در این بازی هر تیم در تلاش است تا مجموعه‌ای از کارت‌ها را از آن خود کند. روش درخواست کارت مشابه با با بازی کودکانه گو فیشGo Fish) ) هپی فامیلیز (Happy Families) کوارتت، اتورس (Authors) و غیره است. بعد تیمی لیترچر روند بازی را چالش برانگیزتر می‌کند. برای موفقیت باید به سوالاتی که توسط سایر بازیکنان پرسیده می‌شود توجه کنید؛ آن‌ها را به خاطر سپرده و بر اساسشان تصمیم‌های مناسبی را اتخاذ کنید. این امکان وجود دارد که عنوان لیترچر برای نشان دادن رابطه بین این بازی و بازی اتورس (به معنای نویسندگان) انتخاب شده باشد. در بازی مذکور افراد با استفاده از کارت‌هایی ویژه مجموعه‌هایی متشکل از یک نویسنده و آثار او را جمع‌آوری می‌کنند.
چندان مشخص نیست که لیترچر کجا و چگونه اختراع شده است. این بازی دست کم ۵۰ سال قدمت دارد. بر اساس گزارش‌های دریافتی محتمل‌ترین مبدا تاکنون جنوب هند است. بازیکنانی در تامیل نادو و کرالا به انجام لیترچر می‌پردازند. همچنین گزارش‌هایی مربوط به انجام این بازی در آمریکای شمالی وجود دارد؛ جایی که برخی از بازیکنان آن را با عنوان فیش کانادایی یا فیش روسی می‌شناسند (احتمالا به دلیل ارتباط بازی با گو فیش).
این صفحه بر اساس اطلاعات جولین کولوین، جاوید محمد، برت استیونز، گای سرینیواسان، وینود راجارامان، شاناداس سی و وینود پوییلات گردآوری شده است. همراه بیو کازینو باشید تا با این بازی بیشتر آشنا شوید.
بازیکنان و کارت‌ها
بهترین حالت بازی برای شش بازیکن در دو تیم سه نفره طراحی شده است. همچنین امکان انجام بازی با هشت بازیکن و به صورت چهار در برابر چهار نیز وجود دارد.
چهار کارت ۸ از یک دک استاندارد ۵۲ کارتی حذف می‌شوند. ۴۸ کارت در بازی باقی می‌ماند. این کارت‌ها هشت نیم‌خال را تشکیل می‌دهند که به عنوان مجموعه یا کتاب نیز شناخته می‌شوند. هر خال به یک نیم‌خال متشکل از کارت‌های پایین یا فرعی ۲-۳-۴-۵-۶-۷ و یک نیم خال متشکل از کارت‌های بالا یا اصلی ۹-۱۰-سرباز-بی بی-شاه تقسیم می‌شود. هدف این است که به عنوان یک تیم، تا حد امکان این نیم‌خال‌ها را جمع آوری و مطالبه کنیم.
تیم‌ها را می‌توان با کشیدن کارت از دک بر زده شده یا هر روش دیگری که بازیکنان ترجیح می‌دهند، انتخاب کرد. اعضای دو تیم به طور متناوب در جای خود قرار می‌گیرند. هر بازیکن مابین دو رقیب خود می‌نشیند.
تقسیم کارت
یک دیلر با روشی تصادفی (برای مثال کشیدن کارت) انتخاب می‌شود. این بازیکن دک را به طور کامل بر زده و تمامی کارت‌ها را به صورت یکی یکی و رو به پایین مابین بازیکنان تقسیم می‌کند؛ به طوری که در یک بازی شش نفره هر بازیکن ۸ کارت و در یک بازی هشت نفره ۶ کارت در اختیار خواهد داشت. اگر هر کارتی در حین تقسیم در معرض دید قرار بگیرد، این تقسیم کارت نادرست محسوب شده و کارت‌ها دوباره بر زده می‌شوند. در ادامه تقسیم کارت مجددی صورت می‌گیرد.
هنگا‌میکه تمامی کارت‌ها تقسیم شدند، بازیکنان می‌توانند به کارت‌های خود نگاه کنند. با این حال آن‌ها اجازه ندارند هیچ یک از کارت‌های خود را به دیگران نشان دهند (به خصوص به هم تیمی‌های خود).
نحوه انجام بازی
سوالات
دیلر در جایگاه اول است.
وقتی نوبت به شما می‌رسد، باید از هر بازیکن خاصی از تیم رقیب یک سوال مجاز بپرسید. هر سوال در صورتی معتبر است که دارای معیارهای زیر باشد:
- شما باید یک کارت خاص (بر اساس ارزش و خال) را از وی درخواست کنید.
- شما باید یک کارت دیگر از آن نیم خال در دست داشته باشید.
- بازیکنی که از وی درخواست می‌کنید باید حداقل یک کارت داشته باشد.
- شما نباید کارتی را که در دست خودتان است درخواست کنید.
مثال: اگر تنها کارت پیک موجود در دست شما بی بی پیک است، می‌توانید ۹، ۱۰، سرباز، شاه یا آس پیک را درخواست کنید. شما نمی‌توانید بی‌بی پیک را بخواهید. همچنین نمی‌توانید یک پیک فرعی را درخواست کنید.
اگر بازیکنی که از وی سوال می‌پرسید کارت مورد نظر را داشته باشد، باید آن را به صورت رو به بالا در اختیار شما قرار داده و شما کارت مد نظر را در دست بگیرید. در ادامه نوبت باز با شما خواهد رسید. شما باید یک سوال دیگر بپرسید؛ گرچه مجبور نیستید مجددا از همان بازیکن درخواست کنید.
اگر بازیکنی که از وی کارتی را درخواست می‌کنید آن را در اختیار نداشته باشد، نوبت انجام بازی به وی بازیکن می‌رسد. او باید سوال بعدی را مطرح کند. ممکن است شما هرگز از یک فرد به خصوص سوالی در رابطه با یک کارت خاص نپرسید.
ادعا
ددد صورتی که در نوبت خود هر شش کارت یک نیم خال را در دست داشته باشید، می‌توانید با قرار دادن کارت‌ها به صورت رو به بالا و به نمایش گذاشتنشان ادعای نیم‌خال را مطرح کنید. بدین ترتیب تیم شما این نیم خال را دریافت خواهد کرد.
علاوه بر این، اگر گمان می‌کنید که مابین شما و هم‌تیمی‌هایتان، تیم شما یک نیم‌خال کامل را در اختیار دارد، می‌توانید با گفتن “ادعا” و سپس نام بردن دقیق از این که چه کسی کدام کارت‌ها را در نیم‌خال دارد، آن را بیان کنید. اگر این کار را به درستی انجام دهید، تیم شما نیم‌خال را دریافت می‌کند. و اگر تیم شما نیم‌خال را در اختیار داشته اما مکان یک یا چند کارت را اشتباه اعلام کرده باشید، نیم‌خال شما لغو می‌شود و هیچ یک از تیم‌ها آن را دریافت نمی‌کنند. اگر یکی از اعضای تیم رقیب کارت نیم‌خالی که قصد ادعای آن را دارید در اختیار داشته باشد، تیم رقیب نیم‌خال را دریافت می‌کند.
پس از ادعای نیم خال، بازیکنانی که کارت‌های آن نیم خال را در دست دارند با نمایش دادنشان ثابت می‌کنند که ادعا درست بوده است یا خیر. این شش کارت در مقابل یکی از اعضای تیم برنده بر روی هم قرار داده می‌شوند. بازی با کارت‌های باقی مانده ادامه می‌یابد.
مثال ۱: شما ۲، ۳، ۴،۶ و ۷ دل را در اختیار دارید. هم تیمی‌شما، داگ، این سوال را می‌پرسد “کریستینا، آیا شما ۳ دل را دارید؟” شما می‌دانید که داگ به علت پرسیدن این سوال باید کارت‌های دل پایین را داشته باشد اکنون نوبت به کریستینا خواهد رسید، به این علت که ۳ دل را در اختیار ندارد. وقتی نوبت بعدی به شما رسید “ادعا، داگ ۵ دل، و من بقیه را در اختیار دارم” مطرح می‌کنید. بدین ترتیب تیم شما نیم خال را از آن خود می‌کند.
مثال ۲: شما کارت ۹ و سرباز خشت را در اختیار دارید. شما گمان می‌کنید که فهمیده‌اید کدام یک از کارت‌های خشت بالای دیگر در در تیم شما قرار دارد. به همین دلیل در نوبت خود می‌گویید: “ادعا من کارت‌های ۹ و سرباز خشت را در اختیار دارم. هلن شاه خشت را دارد و بن بقیه کارت‌های این نیم خال را”. با این حال، معلوم می‌شود که هلن بی بی خشت را نیز در اختیار داشته است، بنابراین ادعای شما ناموفق خواهد بود. بدین ترتیب کارت‌های خشت دور انداخته شده و برای هیچ یک از طرفین محاسبه نمی‌شوند.
مثال ۳: شما کاملاً مطمئنید که تیم شما تمام گشنیزهای پایین را در اختیار دارد. بنابراین در نوبت خود می‌گویید: “ادعا، من ۳ گشنیز را دارم”. در همین حین لورا از تیم مقابل صحبت شما را قطع کرده و ۵ خشت خود را به دیگران نشان می‌دهد. به این ترتیب شما به طور خودکار نیم‌خال پایین گشنیز را به تیم لورا از دست میدهید.
هر بازیکن میتواند در نوبت خود هر ادعایی را مطرح کند؛ حتی بدون داشتن کارت از نیم‌خالی که مدعی آن شده است. پس از مشخص شدن وضعیت ادعا، نوبت بازیکنان ادامه می‌یابد.
اطلاعات عمومی
هر بازیکنی میتواند در هر زمانی بپرسد که آخرین سوال چه بوده، چه کسی آن را پرسیده و چه پاسخی داشته است. با این وجود هر سوال پیش از آن “تاریخ گذشته” نامیده شده و نمی‌تواند مورد بحث قرار بگیرد.
هر بازیکن میتواند در هر زمان بپرسد که یک بازیکن دیگر، از جمله هم‌تیمی‌اش، چند کارت در دست دارد. این بازیکن باید صادقانه پاسخ بدهد.
به کار گیری کاغذ، ابزارهای نوشتار و یا سایر وسایلی که می‌توانند جدا از مهارت‌های مغز و حافظه برای ثبت اطلاعات در مورد وضعیت بازی استفاده شوند، مجاز نیست.
پایان بازی
با پیشرفت بازی، کارت‌های بازیکنان تمام می‌شود؛ یا به این دلیل که رقیب با موفقیت آخرین کارت خود را درخواست می‌کند، یا به این دلیل که تمام کارت‌های باقیمانده آن‌ها متعلق به نیم‌خالیست که ادعا شده است. نمی‌توان از بازیکنی که کارت ندارد کارتی را درخواست کرد، بنابراین نمی‌توان نوبت را به وی داد.
این امکان وجود دارد که تمام کارت‌های باقیمانده خود را تا زمانی که نوبت به شما می‌رسد در نتیجه ادعا از دست بدهید. در این صورت، نوبت را به یکی دیگر از اعضای تیم خود که هنوز کارت دارد خواهید داد. در صورتی که بیش از یک بازیکن در تیم شما کارت داشته باشند، شما انتخاب می‌کنید که نوبت به کدام یک از هم تیمی‌هایتان برسد.
وقتی کارت‌های یک تیم به طور کامل تمام می‌شود، ممکن است سوال دیگری پرسیده نشود. تیمی‌که تمام کارت‌های باقیمانده را در اختیار دارد، باید سعی کند تمام نیم‌خال‌های باقیمانده را مطالبه کند. اگر نوبت با تیمی باشد که کارت دارد، بازیکنی که نوبت اوست باید تمام ست‌های باقیمانده را بدون مشورت با هم‌تیمی‌های خود درخواست کند. اگر نوبت با تیمی باشد که کارت‌هایش تمام شده است، بازیکنی که نوبتش است انتخاب می‌کند که کدام عضو تیم دیگر باید ادعای نهایی را مطرح کند. بازیکن انتخاب شده باید حداقل یک کارت در اختیار داشته باشد.
خطا
اگر بازیکنی متوجه شود که یک سوال غلط پرسیده یا کارتی را که از او خواسته شده تحویل نداده است، باید این وضعیت را به دیگر بازیکنان اعلام کند. افراد به صورت گروهی در رابطه با بهترین راه حل ممکن برای این وضعیت تصمیم می‌گیرند (دور انداختن آن نیم خال، دادن کارت به یکی از تیم‌های دیگر و غیره).
جریمه مطرح کردن ادعا در زمانی که نوبت به شما نرسیده به این صورت است که اگر تیم مدعی همه چیز را در اختیار داشته باشد، نیم‌خال لغو می‌شود؛ در صورت داشتن هر یک از کارت‌ها توسط تیم رقیب، نیم‌خال به آن‌ها تعلق خواهد داشت.
به همین ترتیب، اگر کارتی را در دست هم تیمی‌خود دیدید، سعی کنید طوری بازی کنید که گویی آن را ندیده‌اید. با این حال اگر اطلاعاتی که ناخواسته به دست آورده اید ممکن است بر بازی شما تأثیر بگذارند، به سایر بازیکنان هشدار بدهید که بر سر یک راه حل منصفانه در این رابطه توافق کنند.
اگر بازیکنی برای پردازش اطلاعات یا رسیدگی به یک ادعای احتمالی به زمان نیاز داشته باشد، میتواند در هر زمانی با اعلام “صبر” یا “توقف” در روند بازی وقفه ایجاد کند. بدین ترتیب بازی تا زمانی که این بازیکن آمادگی خود را اعلام کند متوقف خواهد شد. با این حال، این ویژگی نباید مورد سوء استفاده قرار گرفته یا صرفاً برای تغییر در سرعت بازی و تلاش برای فراموش کردن اطلاعات توسط دیگران مورد استفاده قرار گیرد.
روند امتیازدهی
بازی زمانی به پایان می‌رسد که تمامی نیم‌خال‌ها ادعا شده باشند. تیمی که نیم‌خال‌های بیشتری در اختیار داشته باشد برنده محسوب می‌شود. امکان تساوی که در آن هر تیم ۴ نیم‌خال داشته باشد وجود دارد. برخی از نسخه‌های شرح داده شده در ادامه مطلب احتمال تساوی را کاهش می‌دهند.
تاکتیک
اگر مطمئن هستید که تمامی کارت‌های یک مجموعه در اختیار تیم شما هستند، تیم رقیب نمی‌تواند آن‌ها را بدزدد. به این دلیل که آن‌ها هیچ کارتی از مجموعه را به عنوان پایه‌ای برای درخواست خود در اختیار ندارد. اگر مطمئن نیستید که کارت‌ها کجا هستند، برای ادعا عجله نکنید. از سوی دیگر، هنگا‌میکه کاملاً به یک ادعا ایمان دارید، اغلب بهتر است که آن را به سرعت مطرح کنید تا هم تیمی‌هایتان نوبت خود را برای یافتن محل کارت‌ها هدر ندهند.
گاهی اوقات بختر است سؤالاتی بپرسید که از پیش می‌دانید پاسخ آن‌ها منفیست؛ بدین ترتیب می‌توانید اطلاعات بیشتری را در ختیار هم‌تیمی‌های خود قرار دهید.
گاهی اوقات، یک بازیکن از تیم رقیب ممکن است ترکیب خطرناکی از کارت‌ها و اطلاعات را در اختیار داشته باشد؛ روندی که به او اجازه می‌دهد به سادگی نیم‌خال را در اختیار بگیرد. در این صورت، بهتر است از آن شخص سوالی نپرسید، زیرا در این وضعیت ممکن است کنترل چرخش دست را بر عهده بگیرد. این تکنیک در اصطلاح به عنوان قفل کردن افراد شناخته می‌شود.
اگر هیچ کارتی از یک نیم خال خاص به شما داده نشود (یا تمام کارت‌های یک نیم خال از دست شما گرفته شود)، هرگز کارت دیگری از آن نیم خال دریافت نخواهید کرد، پس این نکته را به خاطر داشته باشید.
به عنوان مثال، اگر به دنبال دل‌های فرعی هستید و موفق به دریافت ۲ از بازیکنD نشده‌اید، در مرحله بعدی اگر از بازیکن D برای ۳ درخواست کنید، اطلاعات زیادی را در اختیار بازیکنان (هم تیمی‌ها و رقبا) قرار خواهید داد. بدین ترتیب آن‌ها خواهند دانست که شما ۲ و ۳ را نداشته ولی دل فرعی دارید. بدین ترتیب بازیکنD ممکن است اطلاعات بیشتری نسبت به شما درباره مکان دل‌های فرعی پیدا کند. شاید بهتر باشد قبل از جستجوی کارت دیگری از این مجموعه، به درخواست این کارت از سایر رقبا ادامه دهید. از سوی دیگر، اگر ۲ دل را به دست آورید، ممکن است سودمند باشد که از همان رقیب برای دل‌های فرعی دیگر درخواست کنید؛ به این امید که دثت رقیب خود را از دل‌های کوچک خالی کنید و وی دیگر نتواند آن‌ها را پس بگیرد.
فرض کنید بازیکن A ۹ را ازD گرفته و سرباز را درخواست می‌کند.D این کارت را ندارد. اگرD هنوز یک دل اصلی داشته باشد، اکنون میتواند 9 را بازیابی کند. وی می‌داند کهA سرباز نداشته اما کارت دل اصلی دیگری را در اختیار دارد. فرض کنیدD اکنون ازA بی بی را درخواست کند.A این کارت را در اختیار دارد. در تلاش برای حذف دل‌های اصلیA ،D اکنون ازA شاه را درخواست می‌کند.A این کارت را ندارد. اگرA هنوز یک دل اصلی داشته باشد (یا ۱۰ یا آس) وD کارت دیگر دل را داشته باشد،A اکنون میتواند سه دل اصلی را بازیابی کند (۹، بی بی، آس یا ۱۰).D اکنون از این کارت خالی خواهد شد. در این برهه از زمان، احتمال اینکه یکی دیگر از رقبا قدرت بگیرد بسیار زیاد است؛ به این دلیل که اطلاعات زیادی در این رویکرد توسطA وD فاش شده است. پیش از شروع به افشا کردن کارت‌هایتان در چنین روندی، به خوبی فکر کنید.
کنوانسیون علی صلاح الدین: شما این امکان را دارید که به هم تیمی‌های خود در رابطه با کارت‌هایتان علامت بدهید (اگرچه این اطلاعات را در اختیار رقبا نیز قرار میدهید). فرض کنید که تیم‌ها به صورت A,B,C در مقابلD،E وF هستند. فراخوانی ۲ توسط A ناموفق است (به این معنی که او باید یک دل کوچک داشته باشد، اما نه ۲). اگر هم‌تیمیA ۲ را داشته باشد، میتواند در نوبت بعدی خود با فراخوانی یک دل کوچک متفاوت، این را نشان دهد. اگر وی دل‌های فرعی دیگری به جز ۲ را در اختیار داشته باشد، بهتر است ۲ را فراخوانی کند. و اگر او هیچ کارت دل فرعی‌ای نداشته باشد میتواند کارت‌های دیگر مجموعه‌ها را فراخوانی کند.
انواع
برخی به نحوی بازی می‌کنند که در طی آن بازیکن سمت چپ (یا راست) دیلر، به جای دیلر، اولین فرصت برای درخواست کارت را دریافت می‌کند. این رویکرد در واقع هیچ تفاوت عملی در بازی ایجاد نمی‌کند؛ به جز اینکه تیمی که اولین سوال را مطرح می‌کند یک مزیت بسیار جزئی را در اختیار دارد.
حضور شش یا هشت بازیکن حالتی معمولی است. با این حال بازی میتواند با ۱۲ نفر (دو تیم ۶ نفره) نیز صورت بگیرد. هر بازیکن با ۴ کارت بازی خود را آغاز می‌کند. ۱۶ نفر هم می‌توانند در بازی حضور پیدا کنند (تیم‌های ۸ نفره، هر بازیکن سه کارت). با این حال روند چنین بازی‌هایی به وضوح بسیار دشوارتر است. از طرف دیگر، یک بازی چهار نفره (دو در برابر دو، هر فرد ۱۲ کارت) بسیار آسان خواهد بود. به محض اینکه تیم شما مجموعه‌ای را جمع آوری کرد، ادعا کردن روندی آسان خواهد بود. به این دلیل که شما می‌دانید هم‌تیمیتان کدام یک از کارت‌های مفقودی را در اختیار دارد.
در برخی از نسخه‌ها شما می‌توانید در هر زمانی که تمایل دارید ادعا کنید؛ چه نوبت به شما رسیده باشد چه نه. هنگا‌میکه یک بازیکن کلمه “ادعا” را بیان کرد، باید مدعی یک نیم‌خال شود. بازی در حین طرح ادعا متوقف می‌شود. پس از نتیجه گیری، همچنان نوبت در اختیار فردیست که قبل از ادعا پیشتاز بوده است. در پایان بازی، یک بازیکن بدون کارت همچنان میتواند تا زمانی که دست سایر هم‌تیمی‌هایش را ندیده باشد از طرف تیم خود ادعایی را مطرح کند. زمانی کارت‌های یک تیم تمام می‌شود، ست‌های باقیمانده می‌توانند توسط هر بازیکنی از تیم رقیب ادعا شوند. بدون شک افراد مجاز به مشورت نیستند.
برخی به نحوی بازی می‌کنند که در طی آن اگر ادعای شما در مورد نیم‌خال به هر نحوی نادرست باشد، نیم‌خال برای رقبای شما به حساب می‌آید؛ حتی اگر نیم خال در واقع به طور کامل در اختیار تیم شما بوده و تنها اشتباه شما این باشد که در رابطه این که کدام یک از اعضای تیم شما کدام کارت را در اختیار دارد اطلاعات غلط داده‌اید.
برخی ترجیح می‌دهند که کارت‌های ۷ را به جای ۸ حذف کرده و با آس،۲،۳،۴،۵،۶ به عنوان کارت‌های فرعی و ۸،۹،۱۰،سرباز،بی بی،شاه به عنوان کارت‌های اصلی بازی کنند. از هر سیستمی که ترجیح میدهید برای تقسیم هر خال به دو نیمه فرعی و اصلی شش کارته استفاده کنید؛ این رویکرد به وضوح هیچ تفاوتی در عملکرد بازی ایجاد نخواهد کرد.
برخی با یک دسته ۵۴ کارتی شامل دو جوکر بازی را به انجام می‌رسانند. در این صورت به هر کدام از بازیکنان ۹ کارت داده می‌شود. چهار کارت ۸ به همراه دو جوکر مجموعه نهم (کتاب) ۶ کارتی را تشکیل می‌دهند.
برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آن یک نیم خال بالا (اصلی) ۲ امتیاز می‌گیرد. این در حالیست که یک نیم خال پایین (فرعی) تنها ۱ امتیاز خواهد داشت. این رویکرد به اجتناب از وقوع تساوی کمک شایانی کرده و بر روی استراتژی مربوط به بازی تأثیرگذار است؛ بدیهیست که بازیکنان ترجیح می‌دهند نیم‌خال‌های بلند را از آن خود کنند. برخی از افرادی که از این روش امتیازدهی بهره می‌برند بازی را با ۵۲ کارت به انجام می‌رسانند. بدین ترتیب نیم‌خال‌های اصلی به جای ۶ کارت، ۷ کارت خواهند داشت تا ارزش بیشتر آن‌ها توجیه شود. و در این مورد احتمالاً برخی از بازیکنان یک کارت اضافی در تقسیم کارت اولیه دریافت خواهند کرد.
در برخی نسخه‌ها اگر نوبت به شما رسیده و کارت نداشته باشید، قابلیت این که انتخاب کنید که کدام یک از اعضای تیم شما به جایتان بازی کند را نخواهید داشت. در عوض، آخرین نفر از تیم مقابل که از شما سوال پرسیده است انتخاب می‌کند که کدام یک از هم تیمی‌های شما نوبت را به دست آورد.
برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آن جریمه درخواست کارتی که در دست خودتان است، صرفاً تسلیم کارت درخواست شده به فردیست که کارت را از وی تقاضا کرده‌اید. در ادامه نوبت به آن بازیکن می‌رسد. فرض کنید نوبت شماست و آخرین کارت تیمتان را در دست دارید. شما نمی‌دانید دیگر کارت‌های این مجموعه کجا هستند؛ با این حال نسبتا مطمئن هستید که رقبا نیز نمی‌دانند. بنابراین رقیبی را که گمان می‌کنید کم‌ترین اطلاعات را در اختیار دارد انتخاب کنید. از این بازیکن کارتی را که خودتان در اختیار دارید درخواست کنید. در ادامه کارت خود را به این بازیکن تسلیم کرده و او را مجبور می‌کنید که مکان تمام کارت‌های باقی مانده مجموعه را حدس بزند. لازم به ذكر است که اتخاذ این روند بر طبق قوانین استاندارد مجاز نیست.
برخی به بازیکنان اجازه می‌دهند تا با درخواست کارتی که خودشان در دست دارند، بدون دریافت جریمه، “بلوف” بزنند. بدون شک چنین روندی استنباط مکان کارت‌ها را بسیار سخت‌تر خواهد کرد.
در برخی از نسخه‌ها از بازیکنان پرسیده می‌شود که آیا کارت دارند یا خیر. افراد باید به این سوال پاسخ بدهند اما لزومی ندارد که تعداد کارت‌هایشان را فاش کنند.
گای سرینیواسان افزودن قوانین زیر را برای بهبود بازی توصیه می‌کند:
۱. ادعاهای اجباری: هر زمان که یک تیم مجبور به اعلام خال می‌شود، برای مثال در پایان بازی، روند بازی بدین شرح خواهد بود. با شروع از فردی از آن تیم که آخرین نوبت را در اختیار داشته است، یا اعلام خال کرده یا پاس میدهید. با حرکت به سمت چپ، هر بازیکن حاضر در این تیم برای انجام این کار فرصت یکسانی خواهد داشت. پس از اینکه هر فرد فرصتی برابر با دو برابر تعداد خال‌های اجباری در اختیار داشت، اگر هنوز هیچ کسی درخواستی را اعلام نکرده باشد، تمامی آن‌ها به تیم رقیب واگذار خواهند شد. پس از اعلام یک خال، اگر هنوز هم خال‌های اجباری در بازی وجود داشته باشند، این روند تکرار خواهد شد.
۲. بدون اطلاعات مربوط به احتمال: در طول یک ادعای اجباری، بازیکنان اجازه ندارند اطلاعاتی را در مورد آنچه که گمان می‌کنند فرصت آن‌ها برای اعلام صحیح یک خال است، به جز با اعلام یا پاس دادن، با دیگر افراد به اشتراک بگذارند.
۳. چالش: بازیکنان می‌توانند در هر زمانی که تمایل دارند تیم مقابل را در یک خال به چالش بکشند. تیم رقیب اکنون به گونه‌ای عمل می‌کند که گویی آن خال یک ادعای اجباری است. بازیکن به چالش گرفته شده باید تلاش کند مکان تمامی کارت‌های موجود از آن خال در دستان تیم رقیب را مشخص کند. اگر وی موفق شود، تیم او امتیاز خال را خواهد گرفت؛ در غیر این صورت تیم مقابل امتیاز می‌گیرد. توجه داشته باشید که اگر تمامی کارت‌ها در دست تیم رقیب نباشند، چلنجر شکست خواهد خورد.
این چالش با خود دو نتیجه به همراه خواهد داشت؛ ایجاد انگیزه در ردیابی کارت‌های دستان تیم رقیب، و امکان ربودن خال‌ها از طریق بلوف زدن. قانون ادعاهای اجباری به این دلیل مطرح شده است که بازیکنان با صحبت در مورد اینکه چه کسی باید چه خالی را اعلام کند اطلاعاتی را در اختیار یکدیگر قرار می‌دهند.