نکات برتر شرط بندی جام استنلی NHL که سود می دهد

‏لیگ NHL بازی های پلی آف را به درستی انجام می دهد و این یکی از هیجان انگیزترین زمان های سال برای طرفداران ورزش و شرط بندی است. NCAA و CFP می توانند درس خوبی در مورد میزبانی پلی آف بیاموزند. 16 تیم پس از پایان فصل عادی، سفر واقعی خود را آغاز می کنند. بازیکنان برای پلی آف آماده می شوند و در شکار برای بالا بردن جام استنلی انرژی را به دوازده ارسال می کنند.

برای هر بازیکنی در لیگ، بردن جام استنلی از دوران کودکی یک رویا بوده است و اکنون شانس آنها برای رسیدن به بهشت ​​روی زمین است.

شرط‌ بندی‌ های ورزشی فرصت خود را در مرحله پلی‌ آف جام استنلی دارند. با دانستن هاکی خود و صبور بودن با شرط بندی، می توان خطوط مطلوبی را داشت.

اگر می‌ خواهید از مسابقه پلی‌ آف NHL نهایت استفاده را ببرید، نکات و ترفند های ارزشمندی برای کمک به شما در سرمایه‌ گذاری در این سرمایه‌ گذاری ارائه کرده‌ ایم. 9 نکته برتر شرط بندی استنلی کاپ که سود می دهد، شما را در مزیتی متمایز نسبت به اکثر شرط بندی های ورزشی قرار می دهد.

1. خستگی نیاز به بازی در ناتوانی شما دارد

خستگی بیش از هر ورزش دیگری در هاکی تاثیر گذار است. نیاز های بدنی هاکی به تنهایی کافی است تا بسیاری از ما را برای روزها پس از یک دوره نا امید کند.

تیم های حاضر در پلی آف چندین شب در هفته یک فصل کامل را پشت سر گذاشته اند. این می تواند حتی نخبه ترین ورزشکاران را نیز خسته کند.

با شروع پلی آف، باید به نحوه پایان تیم ها در فصل خود نگاه کنید.

اگر آنها در نیم فصل آخر فصل راه خود را به تورنمنت باز می کردند، احتمالاً عامل خستگی بسیار بیشتر از تیمی است که به پلی آف صعود کرده است. هر دور از پلی آف جام استنلی درجه جدیدی از خستگی را به یک تیم اضافه می کند. تلاش و حجم کاری که یک تیم باید انجام دهد می تواند با تشدید رقابت برای جام بر استقامت آنها تأثیر بگذارد.

قبل از رفتن به سالن شرط بندی ورزشی، به نقش خستگی در یک سری یا حتی یک بازی توجه کنید.

2. شوت های با کیفیت روی دروازه می تواند موفقیت را بیان کند

‏NHL-Period-Totals گرفتن شوت به دروازه باعث می شود یک شب طولانی برای دفاع های حریف ایجاد شود. دروازه بان هایی که با رگبار دائمی توپ ها روبرو می شوند که در صورتشان پرواز می کنند فقط می توانند کار های زیادی انجام دهند.

در نهایت، برخی از آن پیک ها راه خود را به تور خواهند یافت. با این حال، تفاوت زیادی بین زدن شوت و گل و گرفتن شوت با کیفیت روی دروازه وجود دارد.

کارایی یک معیار مهم در هاکی روی یخ است و انواع شوت ها چیزهای زیادی در مورد پتانسیل گلزنی بازیکن می گوید. با این حال، حاشیه ها کم است و بهترین بازیکنان لیگ تنها با چند درصد از بدترین ها فاصله دارند.

شوت کن هایی با درصد شوت 9 درصد یا بالاتر پیدا کنید. هر چه یک تیم شوت کن بیشتری داشته باشد، پتانسیل آنها برای گلزنی بیشتر است.

زمانی که در مورد حریفی با دروازه بانی مشکوک صحبت می کنید، این امر به ویژه مهم می شود.

3. شرط بندی بر روی برد برگشتی در خانه

وقتی تیم‌ هایی دارید که به طور مساوی با هم برابری می‌ کنند، پتانسیل‌ های زیادی برای برنده شدن با شرط‌ بندی پول پس از باخت خانگی وجود دارد. اگر واحدها ضعیف هستند، می‌ توانید از حروف بزرگ استفاده کنید، اما تیم کمی بهتر، یکی از بازی‌ های خود را در زمین بازی خود باخته است.

شرط بندی بر روی تیم میزبان برای بازگشت به بازی دوم یک تمرین استاندارد پس از باخت است. اگر تیم کوچکتر یک ناراحتی دیگر ایجاد کند، ممکن است آنقدر که می توانید ارزشی پیدا نکنید، اما شانس به نفع شماست که تیم میزبان را بگیرید.

اکنون می توانید به عقب برگردید و در بازی سه روی آنها شرط بندی کنید. اینجا جایی است که ارزش شما شروع به بازگشت می کند. این یک روش ساده برای یافتن فرصت‌ های شرط‌ بندی جام استنلی است که در صورت اجرای صحیح سود می‌ آورد.

4. نیازی نیست برای آرزو های دست نیافتنی تلاش کنید

بسیاری از شرط‌ بندان ورزشی احساس می‌ کنند که برای کسب درآمد در سالن‌ های شرط بندی ورزشی باید برای نیاز های دست نیافتنی تلاش کنند. این تنها در صورتی صادق است که در یافتن قابل توجه ترین ارزش دقت لازم را نداشته باشید یا در مورد سرمایه خود بی پروا باشید.

در حالت ایده‌ آل، کسب درآمد از شرط‌ بندی ورزشی این است که به اندازه کافی شرط‌ بندی کنید که بازدهی بسیار زیادی داشته باشد. اما گاهی اوقات، یک برد یک برد است و طرفداران هاکی می توانند از این فلسفه بهره ببرند.

استفاده از دست کم یک راه عالی برای کسب مزیت است. متاسفانه، اکثر شرط‌ بندان جام استنلی به این شرط‌ بندی‌ ها به عنوان اتلاف منابع نگاه می‌ کنند.

شما می‌ توانید با در نظر گرفتن حریفان ضعیف، شانس‌ ها را در مقابل سالن ‌های شرط بندی ورزشی بازی کنید. برای روشن شدن، این تیم در خط پاک مورد علاقه خواهد بود، اما ضعیف‌ تر است.

بهتر است صرفاً بر روی شرط بندی هایی تمرکز نکنید که وعده بازدهی کلان سرمایه گذاری شما را می دهند. نکته کلیدی این است که صرفاً هیچ بازدهی دریافت کنید.

5. یک دروازه بان باورنکردنی به فینال بیاورید

جام های استنلی زیادی بر پشت دروازه بان های با تجربه کسب شده است. وقتی یک دروازه‌ بان در منطقه است، پاک مانند یک بشقاب غول‌ پیکر است که به صورت آهسته حرکت می‌ کند.

این فشار زیادی را به تیم های حریف می افزاید تا برای به ثمر رساندن گل روی تخته بیشتر فشار بیاورند. همچنین استرس ناشی از حمله برای زدن هرچه بیشتر گل را از بین می برد.

هنگامی که یک تخلف به نقطه خاصی کشیده شود، اشتباهات بیشتری وجود خواهد داشت. این اشتباهات اغلب توسط تیم های خوب بزرگ شده و به موقعیت های گل تبدیل می شوند.

دروازه‌ بان می‌ تواند در یک بازی هاکی مانند هیچ موقعیت دیگری امتیاز را دیکته کند و وقتی یک تیم بین روی دور می‌ افتد، شکست دادن آنها تقریبا غیر ممکن می‌ شود.

6. با شرط بندی در مقابل حراجی ها سود کسب خواهید کرد

حرکت در هاکی بسیار چالش برانگیز است. وقتی حریف با نتیجه 3-0 شکست خورده باشد، برای جلوگیری از حذف شدن، تمام مراحل را انجام می دهد.

به یاد داشته باشید، اینجا پلی آف جام استنلی است و نه بیسبال میان فصل که در آن حریف برتر با یک تیم باخت نود و پنج آینده روبرو می شود. هر تیمی که در جستجوی جام استنلی است پر از بازیکنان با استعداد است.

علاوه بر این، این لحظه ای است که بسیاری از آنها تمام زندگی خود را در انتظار آن بوده اند. آنها ممکن است نتوانند از چنین کسری بزرگی خلاص شوند، اما قرار نیست بی سر و صدا به ورطه بروند.

7. شرط های Puckline ارزش پیشنهادی در پلی آف

شرط بندی های Puckline می توانند ارزشی را در شرط بندی جام استنلی ارائه دهند که در آن به نظر نمی رسد ارزشی وجود داشته باشد. شرط بندی های Puckline روی 1.5 گل گذاشته می شود که در برخی از سناریوها مزیت فوق العاده ای ایجاد می کند.

راه مورد علاقه من برای شرط‌ بندی روی پول، استفاده ضعیف‌ تر از خط پول در مسابقات نزدیک است. با این حال، این تنها راهی نیست که این شرط‌ بندی‌ ها می‌ توانند برای قماربازان نتیجه دهند.

شما می توانید سود خود را با گرفتن خط پول و پول دو برابر کنید. به عنوان مثال، تصور کنید تیمی دارید که در خط پول مورد علاقه است. این باعث می شود که آنها در خط 1.5 گل ضعیف باشند.

شما شرط بندی استاندارد خود را بر روی خط پول و یک شرط مساوی با شرط بندی خط پول انجام می دهید. اگر هر دو شرط را برنده شوید، روز پرداخت خوبی خواهید داشت.

متاسفانه، شما ریسک بیشتری به شرط بندی خود اضافه می کنید و ممکن است دو برابر شوید. اما به دلیلی به آن قمار می گویند و به ندرت می توانید بدون ریسک حساب شده برنده شوید.

8. زمان مالکیت در هاکی مهم است

کنترل پاک یکی از حیاتی ترین معیارها در هاکی است. حفظ مالکیت در طول جام استنلی حتی مهم‌ تر است زیرا هر اتفاقی ممکن است بیفتد و ثروت یک سکه است.

من قبلاً در مورد ماهیت طاقت فرسا فصل عادی NHL صحبت کردم. وقتی این همه فشار فیزیکی و روحی با فشارهای ناشی از تلاش برای دفاع مداوم مواجه می شود، اشتباهاتی رخ می دهد.

این منجر به گل می شود و گل ها برنده بازی هستند. به تیم‌ هایی در پلی‌ آف جام استنلی نگاه کنید که در کنترل در هر دو انتهای یخ استاد هستند.

9. برندگان سری می توانند بازدهی کمتری داشته باشند اما سود حاصل کنند

یکی از راه‌ های رایج شرط‌ بندی برای بسیاری از بازیکنان باهوش، تمرکز بر برندگان سری است. جریان یک سری، خود را به تیم‌ هایی که بازی‌ های سری را تقسیم می‌ کنند، می‌ رساند و پیش‌ بینی هر شب می‌ تواند چالش‌ برانگیز تر باشد.

با این حال، می‌ توانید با شرط‌ بندی روی برندگان سری، سود زیادی به دست آورید. شانس ممکن است در سطحی نباشد که شما انتظارش را دارید، اما هر بردی به سرمایه شما کمک بزرگی می کند.

اگر هنگام انتخاب برندگان سری خود از بسیاری از معیارهایی که در اینجا به آنها پرداخته‌ ایم استفاده کنید، کمکتان می‌ کند. به این بخش از شرط بندی جام استنلی بپردازید و ممکن است بیشتر اوقات به عنوان یک برنده از سالن شرط بندی ورزشی خارج شوید.

9 نکته برتر شرط‌ بندی جام استنلی که سود می‌ آورند، بیشتر به شرط‌ بندی‌ های متوسط ​​تا مبتدی است که ممکن است پیچیدگی‌ های شرط‌ بندی روی هاکی NHL را کاملا درک نکنند.

با این حال، شرط‌ بندی‌ های کهنه کار می‌ توانند با توجه به نکات شرط‌ بندی ارائه شده در اینجا، درس‌ های ارزشمندی بیاموزند. گاهی اوقات، دور شدن از اصول اولیه و یافتن خود در یک خط شکست آسان است. خوشبختانه، اصول همیشه در بازی هستند و می توانند به شما کمک کنند تا به مسیر خود بازگردید.

جام استنلی چیست؟

جام استنلی که به فرانسوی La Coupe Stanley نامیده می شود، جام قهرمانی است که هر ساله به قهرمان پلی‌ آف لیگ ملی هاکی (NHL) اهدا می‌ شود. این قدیمی ترین جام موجود است که به یک امتیاز ورزشی حرفه ای در آمریکای شمالی اعطا می شود و فدراسیون بین المللی هاکی روی یخ (IIHF) آن را یکی از “مهم ترین مسابقات قهرمانی موجود برای این ورزش” می داند. این جام در سال 1892 به عنوان جام چالش هاکی Dominion به کار گرفته شد و به نام لرد استنلی از پرستون، فرماندار کل کانادا، که آن را به عنوان جایزه به باشگاه برتر آماتور هاکی روی یخ کانادا اهدا کرد، نامگذاری شده است. تمام خانواده استنلی از این ورزش حمایت کردند، پسران و دختران همگی بازی و تبلیغ این بازی را انجام دادند. اولین جام در سال 1893 به باشگاه هاکی مونترال اعطا شد و برندگان از 1893 تا 1914 با بازی های چالشی و بازی لیگ مشخص شدند. تیم های حرفه ای برای اولین بار در سال 1906 واجد شرایط رقابت برای جام استانلی شدند. در سال 1915، انجمن ملی هاکی (NHA) و انجمن هاکی ساحلی اقیانوس آرام (PCHA)، دو سازمان اصلی حرفه ای هاکی روی یخ، به توافقی آقایان رسیدند که در آن اعضای مربوطه خود قهرمانان سالانه برای جام استنلی با یکدیگر روبرو می شدند. این جایزه در سال 1926 به عنوان جام قهرمانی واقعی NHL و سپس جایزه قهرمانی غیرقانونی NHL در سال 1947 تأسیس شد.

در واقع سه جام استنلی وجود دارد: جام اصلی «جام چالش هاکی Dominion»، «جام ارائه» احراز هویت شده، و «جام دائمی» تصحیح شده املایی که در تالار مشاهیر هاکی نمایش داده می شود، هر زمان که جام ارائه در دسترس نباشد. در حالی که NHL کنترل خود را بر خود جایزه و علائم تجاری مرتبط با آن حفظ کرده است، NHL در واقع مالک جایزه نیست، اما با توافق با دو متولی کانادایی جام از آن استفاده می کند. NHL علائم تجاری مرتبط با نام و شباهت جام استنلی را به ثبت رسانده است، اگرچه در مورد اینکه آیا لیگ حق مالکیت علائم تجاری مرتبط با جامی را دارد که متعلق به آن نیست، اختلاف نظر وجود دارد.

جام اصلی از نقره ساخته شده بود و 18.5 سانتی متر (7.28 اینچ) ارتفاع و 29 سانتی متر (11.42 اینچ) عرض دارد. روی جام استنلی فعلی یک کپی از جام اصلی، ساخته شده از آلیاژ نقره و نیکل، پوشیده شده است. ارتفاع آن 89.54 سانتی متر (35.25 اینچ) و وزن آن 15.5 کیلوگرم (34.5 پوند) است. مانند جام خاکستری و بر خلاف جام های اهدایی توسط سایر لیگ های حرفه ای دیگر در آمریکای شمالی، جام استنلی جدید هر سال ساخته نمی شود. برندگان در اصل آن را تا زمانی که یک قهرمان جدید تاج گذاری کرد، حفظ کردند، اما تیم های برنده در حال حاضر جام استنلی را در طول تابستان و تعداد محدودی از روزهای فصل را دریافت می کنند. از سال 1924، هر سال بخش منتخبی از نام بازیکنان، مربیان، مدیریت و کارکنان باشگاه برنده روی نوارهای آن حک می شود که در بین جام ها غیر معمول است. با این حال، فضای کافی برای حضور همه بازیکنان و غیر بازیکنان وجود ندارد، بنابراین برخی از نام ها باید حذف شوند. بین سال‌ های 1924 و 1940، تقریباً هر سال که جایزه اهدا می‌ شد، یک گروه جدید به آن اضافه می‌ شد که به دلیل ارتفاع غیرطبیعی همه گروه‌ ها، لقب «جام بخاری» را به خود اختصاص داد. در سال 1947، اندازه فنجان کاهش یافت، اما همه حلقه های بزرگ یک اندازه نبودند. در سال 1958، جام یک تکه مدرن با یک بشکه پنج باند طراحی شد که می توانست 13 تیم برنده را در هر باند داشته باشد. هر 13 سال زمانی که باند پایین جام استنلی با نام قهرمانان پر می شود، نوار بالا حذف می شود و بازنشسته می شود تا در طاق تالار مشاهیر هاکی در تورنتو نمایش داده شود. چهار نوار زیر آن یک جا به سمت بالا و یک نوار خالی جدید به پایین اضافه شده است. بنابراین، اولین تیم برنده ای که بر روی جدیدترین نوار حک شده است، در تئوری، برای 65 سال آینده روی جام نمایش داده می شود. آن را به عنوان جام، جام لرد استنلی، جام مقدس، و یا با چهره ای به عنوان لیوان لرد استنلی نامیده می شود. جام استنلی توسط افسانه ها و سنت های متعدد احاطه شده است که قدیمی ترین آنها تیم برنده در حال نوشیدن شامپاین از آن است.

از فصل 1914–1915، جام حذفی مجموعاً 103 بار توسط 20 تیم فعلی NHL و پنج تیمی که دیگر وجود ندارند، برنده شده است. در سال 1919 به دلیل اپیدمی آنفولانزای اسپانیایی و در سال 2005 به دلیل تعطیلی NHL در 2004-2005 اعطا نشد. این تیم بین سال‌ های 1893 و 1914 توسط 9 تیم مختلف برگزار شد. کانادایی‌ های مونترال رکورد 24 بار را به دست آورده‌ اند و جدیدترین تیم کانادایی هستند که در سال 1993 موفق به کسب آن شدند. دیترویت رد وینگز 11 بار برنده آن شده است، بیشترین تعداد از تیم های NHL مستقر در ایالات متحده، آخرین بار در سال 2008. دارندگان فعلی جام، شوالیه های طلایی وگاس پس از پیروزی آنها در سال 2023 هستند. بیش از سه هزار نام مختلف، از جمله نام بیش از سیصد و سیصد بازیکن، تا سال 2017 بر روی آن حک شده بود.

تاریخچه جام اسنلی در NHL

پس از اینکه لرد استنلی پرستون توسط ملکه ویکتوریا به عنوان فرماندار کل کانادا در 11 ژوئن 1888 منصوب شد، او و خانواده اش به شدت مشتاق هاکی روی یخ شدند. استنلی برای اولین بار در کارناوال زمستانی 1889 مونترال در معرض بازی قرار گرفت، جایی که ویکتوریاهای مونترال را دید که در باشگاه هاکی مونترال بازی می کردند. روزنامه مونترال گزارش داد که او “خوشحالی بزرگ خود را از بازی هاکی و تخصص بازیکنان ابراز کرد”. در آن زمان، هاکی روی یخ سازمان‌ یافته در کانادا هنوز در مراحل ابتدایی بود و فقط مونترال و اتاوا چیزی شبیه به لیگ‌ ها داشتند.

تمام خانواده استنلی در هاکی روی یخ فعال شدند. دو تن از پسران او، آرتور و الجرنون، تیم جدیدی به نام شورشیان سالن ریدو اتاوا تشکیل دادند. آرتور همچنین نقش کلیدی در شکل گیری انجمن هاکی انتاریو (OHA) ایفا کرد و بنیانگذار هاکی روی یخ در بریتانیای کبیر شد. آرتور و الجرنون پدر خود را متقاعد کردند که یک جایزه را به عنوان “نشانه ظاهری و قابل مشاهده قهرمانی هاکی” اهدا کند. استنلی پیام زیر را به جشن پیروزی که در 18 مارس 1892 در هتل راسل هاوس اتاوا برای قهرمان سه دوره هاکی باشگاه اتاوا برگزار شد فرستاد:

«مدتی است که فکر می کنم اگر یک جام چالشی وجود داشته باشد که سال به سال توسط تیم قهرمان هاکی در Dominion کانادا برگزار شود، چیز خوبی است.

به نظر نمی رسد در حال حاضر چنین نشانه ظاهری قهرمانی وجود داشته باشد، و با توجه به علاقه عمومی که مسابقات در حال حاضر ایجاد می کند، و اهمیت انجام بازی منصفانه و تحت قوانینی که عموماً به رسمیت شناخته شده است، من مایلم جامی بدهم که باید انجام شود. سال به سال توسط تیم برنده برگزار می شود.

من کاملاً مطمئن نیستم که مقررات فعلی حاکم بر ترتیب مسابقات رضایت کامل را به همراه داشته باشد، و باید در نظر گرفت که آیا نمی توان آنها را طوری تنظیم کرد که هر تیم یک بار در خانه بازی کند و یک بار در محلی که حریفان خود از آنجا آمده اند.»

اندکی پس از آن، استنلی چیزی را خریداری کرد که اغلب به عنوان یک کاسه پانچ تزئینی توصیف می شود، اما متخصص نقره، جان کولم آن را به عنوان یک جام گل رز شناسایی کرد، که در شفیلد، انگلستان ساخته شده و توسط نقره ساز لندنی G. R. Collis و شرکتی که اکنون Boodle and Dunthorne نامیده می شود، برای ده گینه، برابر با ده و نیم پوند استرلینگ، 48.67 دلار آمریکا، که برابر با 1585 دلار در سال 2022 است، به فروش می رسد. او کلمات “Dominion Hockey Challenge Cup” را در یک طرف لبه بیرونی و “From Stanley of Preston” را در طرف دیگر حک کرده بود. نام “جام استنلی” در اوایل مه 1893 به آن داده شد، زمانی که یک مقاله ژورنال اتاوا از این نام به عنوان عنوان استفاده کرد.

در ابتدا، استنلی در نظر داشت که جام باید به تیم برتر هاکی آماتور در کانادا اهدا شود تا با پذیرش چالش از سوی تیم دیگر تصمیم گیری شود. او پنج مقررات اولیه را وضع کرد:

برندگان باید جام را در صورت نیاز متولیان به نظم خوب برگردانند تا به هر تیم دیگری که ممکن است برنده شود، تحویل داده شود.

هر تیم برنده، با هزینه خود، ممکن است نام باشگاه و سال را بر روی یک حلقه نقره نصب شده بر روی جام حک کند.

جام یک جام چالش باقی می ماند و نباید به مالکیت یک تیم تبدیل شود، حتی اگر بیش از یک بار برنده شود.

متولیان باید در تمام شرایط یا اختلافات بر سر برنده جام از اختیارات مطلق برخوردار باشند.

در صورت استعفا یا انصراف یکی از معتمدین موجود، معتمد باقی مانده باید یک نفر جایگزین معرفی کند.

استنلی کلانتر جان سوئیتلند و فیلیپ دی راس (که 56 سال بی نظیر خدمت کرد) را به عنوان متولیان جام منصوب کرد. سوئیتلند و راس برای اولین بار در سال 1893 جام را به نمایندگی از باشگاه هاکی مونترال وابسته، قهرمانان انجمن هاکی آماتور کانادا (AHAC) به انجمن ورزش آماتور مونترال تقدیم کردند، زیرا آنها “همه ورزشکاران را در اواخر فصل شکست دادند، از جمله قهرمانان انجمن انتاریو» سویتلند و راس همچنین معتقد بودند که AHAC لیگ برتر است و به عنوان نفر اول AHAC، مونترال بهترین تیم در کانادا بود. طبیعتاً، اتاواها از این تصمیم ناراحت بودند، زیرا هیچ بازی چالشی برنامه ریزی نشده بود و به این دلیل که متولیان نتوانستند قوانین مربوط به نحوه اهدای جام را قبل از شروع فصل منتقل کنند.

در نتیجه، متولیان جام قوانین مشخص تری در مورد نحوه دفاع و اعطای جام صادر کردند:

جام به طور خودکار به تیمی تعلق می گیرد که عنوان قهرمانی لیگ قبلی جام حذفی را بدون نیاز به مسابقه اضافی خاص دیگری کسب کند.

رقبای جام باید از انجمن های هاکی ارشد باشند و باید قهرمانی لیگ خود را برده باشند. رقبا به ترتیبی که درخواستشان دریافت می‌ شود، شناسایی می‌ شوند.

بازی‌ های چالشی (جایی که جام می‌ تواند لیگ‌ ها را تغییر دهد) باید در یک بازی، دو بازی کل گل‌ ها یا بهترین سه سری به نفع هر دو تیم درگیر تصمیم‌ گیری شود. همه مسابقات قرار است روی یخ خانگی قهرمانان برگزار شود، هرچند تاریخ و زمان مشخصی باید توسط متولیان تایید شود.

رسیدهای بلیط بازی های چالشی باید به طور مساوی بین هر دو تیم تقسیم شود.

اگر دو باشگاه رقیب نتوانند داوری را به توافق برسانند، متولیان یک داور را تعیین می کنند و دو تیم به طور مساوی هزینه ها را تقبل خواهند کرد.

یک لیگ نمی تواند دو بار در یک فصل برای جام حذفی به چالش بکشد.

لرد استنلی هرگز بازی قهرمانی جام استنلی را ندید و هرگز جام را ارائه نکرد. اگرچه دوره او به عنوان فرماندار کل در سپتامبر 1893 به پایان رسید، او مجبور شد در 15 ژوئیه به انگلستان بازگردد. در آوریل همان سال، برادر بزرگترش ادوارد استنلی، پانزدهمین ارل دربی درگذشت و استنلی به عنوان شانزدهمین ارل دربی جانشین او شد.

دوران جام چالش

در طول دوره جام چالش، هیچ یک از لیگ هایی که برای جام بازی می کردند، سیستم پلی آف رسمی برای تعیین قهرمان مربوطه خود نداشتند. هر تیمی که پس از فصل عادی در جایگاه اول قرار گرفت، قهرمان لیگ شد. با این حال، در سال 1894، چهار تیم از پنج تیم AHAC برای قهرمانی با رکوردهای 5–3–0 برابر شدند. AHAC هیچ سیستم تساوی شکستن نداشت. پس از مذاکرات گسترده و انصراف کبک از رقابت های قهرمانی، تصمیم بر این شد که یک تورنمنت سه تیمی در مونترال برگزار شود و تیم اتاوا به دلیل اینکه تنها تیم جاده ای بود از فینال خداحافظی کند. در 17 مارس، در اولین بازی پلی آف جام استنلی، باشگاه هاکی مونترال (مونترال اچ سی) مونترال ویکتوریا را 3–2 شکست داد. پنج روز بعد، در اولین بازی فینال جام استنلی، مونترال اچ سی باشگاه هاکی اتاوا را با نتیجه 3–1 شکست داد.

در سال 1895، دانشگاه کوئینز اولین رقیب رسمی جام بود، اگرچه بحث برانگیز بود. مونترال ویکتوریا قهرمان لیگ و در نتیجه جام استنلی شده بود، اما مسابقه چالشی بین قهرمان سال قبل، مونترال اچ سی و تیم دانشگاه بود. متولیان تصمیم گرفتند که اگر تیم مونترال اچ سی در مسابقه چالش برنده شود، ویکتوریا قهرمان جام استنلی شود. تیم مونترال HC مسابقه را با نتیجه 5–1 برد و رقبای بین شهری آنها قهرمان شدند. اولین چالش موفق جام در سال بعد توسط وینیپگ ویکتوریا، قهرمان لیگ هاکی منیتوبا انجام شد. در 14 فوریه 1896، تیم وینیپگ قهرمانان را 2–0 شکست داد و اولین تیم خارج از AHAC بود که جام را برد. 

با افزایش اعتبار قهرمانی در جام حذفی، نیاز به جذب بازیکنان برتر نیز افزایش یافت. تنها 9 ماه پس از فتح جام، در مارس 1906، واندررز مونترال در نشست سالانه انجمن هاکی آماتور شرق کانادا (ECAHA) قطعنامه ای را تصویب کرد که به بازیکنان حرفه ای اجازه می داد در کنار آماتورها بازی کنند. متولیان جام موافقت کردند که چالش ها را به روی تیم های حرفه ای باز کنند، زیرا ECAHA در آن زمان لیگ برتر هاکی در کانادا بود. اولین مسابقه حرفه ای یک ماه بعد در طول دو بازی واندررز، سری چالش کل گل برگزار شد، که آنها 17 گل بر 5 بردند. 

کوچکترین شهرداری که تیم قهرمان جام استنلی را تولید کرده، کنورا، انتاریو است. زمانی که کنورا تیستلز جام را در ژانویه 1907 تصرف کرد، این شهر حدود 4000 نفر جمعیت داشت. با کمک آرت راس تالار مشاهیر آینده و جو هال “بد”، تیستل ها در یک سری چالش دو بازی، کل گل ها، مونترال واندررز را شکست دادند. تیستل ها یک بار با موفقیت از جام دفاع کردند، در مقابل تیمی از براندون، مانیتوبا. در مارس 1907، واندررز، تیستل ها را به یک مسابقه مجدد دعوت کردند. علیرغم ترکیب بهتر، Thistles جام را به مونترال باخت.

در سال 1908، جام آلن به عنوان جام برای آماتورهای کانادا معرفی شد و جام استنلی شروع به تبدیل شدن به نماد برتری حرفه ای هاکی کرد. در همان سال، اولین تیم کاملا حرفه ای، لیگرز ترولی تورنتو از لیگ تازه تاسیس هاکی حرفه ای انتاریو (OPHL)، برای جام رقابت کرد. یک سال بعد، مونترال اچ سی و مونترال ویکتوریا، دو تیم آماتور باقی مانده، ECAHA را ترک کردند و ECAHA “آماتور” را از نام خود حذف کرد تا به یک لیگ حرفه ای تبدیل شود. در سال 1910، انجمن ملی هاکی (NHA) تشکیل شد. NHA به زودی ثابت کرد که بهترین در کانادا است، زیرا جام را برای چهار سال آینده حفظ کرد.

قبل از سال 1912، با توجه به شرایط مناسب پیست، چالش‌ ها می‌ توانستند در هر زمان یا مکانی رخ دهند، و برای تیم‌ ها متداول بود که چندین بار در طول سال از جام دفاع کنند. در سال 1912، متولیان جام اعلام کردند که تنها در پایان فصل عادی تیم قهرمان باید از آن دفاع شود.

برگزاری مسابقات بین لیگی

در سال 1914، ویکتوریا اریستوکرات از انجمن هاکی ساحلی اقیانوس آرام (PCHA) با قهرمان NHA و قهرمان جام تورنتو بلوشرتز به چالش کشید. زمانی که نامه ای از طرف متولیان جام استنلی در 17 مارس رسید، بحث و جدل آغاز شد، مبنی بر اینکه متولیان اجازه نمی دهند جام استنلی به غرب سفر کند، زیرا آنها ویکتوریا را رقیب مناسبی نمی دانستند زیرا آنها به طور رسمی به متولیان اطلاع نداده بودند. با این حال، در 18 مارس، ویلیام فوران، متولی اظهار داشت که این یک سوء تفاهم بوده است. فرانک پاتریک، رئیس PCHA، اعتراضی را مطرح نکرده بود، زیرا انتظار داشت امت کوین از NHA، همه ترتیبات را در نقش خود به عنوان کمیسر هاکی انجام دهد، در حالی که متولیان فکر می کردند که آنها عمداً نادیده گرفته می شوند. در هر صورت، تمام ترتیبات تکمیل شده بود و چالش ویکتوریا پذیرفته شد.

چند روز بعد، فوران متولی به رئیس NHA، کوین نوشت که متولیان “کاملاً راضی هستند که به نمایندگان سه لیگ حرفه ای (NHA، PCHA، و Maritime) اجازه می دهند تا هر فصل در مورد سری مسابقاتی که قرار است برگزار شود، همه ترتیبات را انجام دهند. برای جام». یک سال بعد، زمانی که لیگ دریایی به پایان رسید، NHA و PCHA توافق‌ نامه‌ ای را منعقد کردند که در آن قهرمانان مربوطه خود برای جام، مشابه مسابقات جهانی بیسبال، که بین قهرمانان لیگ آمریکا و لیگ ملی برگزار می‌ شود، مقابل یکدیگر قرار می‌ گیرند. بر اساس پیشنهاد جدید، سری فینال جام استنلی هر سال به تناوب بین شرق و غرب، با بازی‌ های متناوب بر اساس قوانین NHA و PCHA انجام می‌ شد. میلیونرهای ونکوور PCHA در سری 1915 سه بازی را به دست آوردند.

قبل از گسترش سازمان‌ یافته هاکی روی یخ تا حد جدی در خارج از کانادا، این مفهوم که قهرمان جام استنلی باید به‌ عنوان قهرمان جهان شناخته شود، کاملاً ثابت شده بود، برندگان جام استنلی حداکثر تا نوبت به عنوان قهرمانان جهان ادعا می‌ کردند. پس از اینکه پورتلند رزبادز، یک تیم مستقر در آمریکا، در سال 1914 به PCHA ملحق شد، متولیان بلافاصله بیانیه‌ای رسمی صادر کردند مبنی بر اینکه جام دیگر برای بهترین تیم در کانادا نیست، بلکه اکنون برای بهترین تیم در جهان است. هاکی روی یخ در اروپا در این زمان هنوز در مراحل ابتدایی خود بود، بنابراین بدون بحث و جدل زیاد بود که برندگان جام استنلی همچنان مانند بیسبال به عنوان قهرمان جهان ظاهر می شدند. دو سال بعد، Rosebuds اولین تیم آمریکایی بود که در فینال جام استنلی بازی کرد، اگرچه همه بازیکنان آن کانادایی بودند. در سال 1917، سیاتل متروپولیتنز اولین تیم مستقر در آمریکا بود که جام را برنده شد. پس از آن فصل، NHA منحل شد و لیگ ملی هاکی (NHL) جای آن را گرفت.

اپیدمی آنفولانزای اسپانیایی، کانادایی‌ های مونترال و سیاتل متروپولیتنز را مجبور کرد تا فینال جام استنلی در سال 1919 را پس از بازی پنجم لغو کنند، و این اولین باری بود که جام استنلی اهدا نشد. این سری با نتیجه 2–2–1 مساوی بود، اما بازی نهایی هرگز برگزار نشد زیرا جو هال، مدیر مونترال، جو هال، بیلی کوتو، جک مک‌دونالد و نیوزی لالوند به دلیل آنفولانزا در بیمارستان بستری شدند. هال چهار روز پس از بازی لغو شده درگذشت و سریال رها شد.

در سال 1922، با ایجاد لیگ هاکی غرب کانادا (WCHL)، قالب فینال جام استنلی تغییر کرد. سه لیگ برای جام رقابت کردند: دو قهرمان لیگ برای حق به چالش کشیدن قهرمان سوم در سری نهایی با یکدیگر روبرو شدند. این سه فصل به طول انجامید زیرا PCHA و WCHL بعداً با هم ادغام شدند و لیگ هاکی وسترن (WHL) را در سال 1925 تشکیل دادند. در 1924-1925، ویکتوریا کوگارز جام را برد، آخرین تیم خارج از NHL که موفق به انجام این کار شد.

‏NHL روی کار می آید

‏WHL در سال 1926 تا شد و به سرعت با لیگ هاکی پریری جایگزین شد. با این حال، در این بین، NHL (که تنها دو سال قبل وارد ایالات متحده شده بود) قرارداد های اکثر بازیکنان WHL را خریداری کرد و تا حد زیادی از آنها برای ذخیره فهرست سه تیم جدید ایالات متحده استفاده کرد. در چیزی که به نظر می رسد مهم ترین گسترش آن در دوره پیش از اورجینال Six باشد، شیکاگو بلک هاکس، دیترویت کوگارز (در حال حاضر دیترویت رد وینگز نامیده می شود)، و نیویورک رنجرز به NHL پیوستند. با توجه به اینکه NHL اکنون در بزرگترین بازارهای شمال شرقی ایالات متحده مستقر شده است، و تیم های غربی از بهترین بازیکنان خود محروم شده اند، PHL به عنوان یک “لیگ کوچک” تلقی می شود که ارزش به چالش کشیدن NHL برای برتری هاکی را ندارد.

‏PHL تنها دو فصل به طول انجامید. در طول دو دهه بعد، لیگ‌ ها و باشگاه‌ های دیگر گهگاه چالش‌ هایی را مطرح می‌ کردند، اما هیچ کدام از سوی متولیان جام پذیرفته نشد. از سال 1926، هیچ تیم غیر NHL برای جام بازی نکرده است، که منجر به تبدیل شدن به جام قهرمانی بالفعل NHL شد. علاوه بر این، در حالی که هیچ لیگ حرفه‌ ای هاکی بزرگی برای به چالش کشیدن آن باقی نمانده بود، NHL قهرمانان لیگ خود را قهرمان جهان نامید، علی‌ رغم فقدان قهرمانی بین لیگ‌ ها. با انجام این کار، NHL سیاستی را کپی کرد که توسط لیگ ملی فوتبال که هنوز نوپای آن زمان از شروع آن در سال 1920 اتخاذ شده بود و اتحادیه ملی بسکتبال نیز در زمان تأسیس آن در سال 1946 آن را تایید کرد.

سرانجام در سال 1947، NHL با متولی J. Cooper Smeaton به توافق رسید تا کنترل جام را به NHL اعطا کند، و به لیگ اجازه داد تا چالش‌ های لیگ‌ های دیگر را که ممکن است مایل به بازی برای جام باشند، رد کند:

1. متولیان بدینوسیله اختیارات کامل را به لیگ تفویض می‌کنند تا هر از چندگاهی شرایط رقابت جام استنلی، از جمله شرایط رقابت‌ کنندگان، انتصاب مقامات، تخصیص و توزیع کلیه دریافتی‌ های دروازه را تعیین و اصلاح کنند، مشروط بر اینکه همیشه برندگان این جام، قهرمانان حرفه ای هاکی جهان خواهند بود.
2. متولیان موافقت می‌ کنند که در طول ارز این قرارداد، هیچ چالشی را برای جام استنلی تایید یا قبول نخواهند کرد، مگر اینکه چنین چالشی مطابق با شرایط مندرج در بند یک آن باشد.
3. لیگ مسئولیت مراقبت و نگهداری ایمن از جام استنلی از جمله کلیه تعمیرات و تغییرات لازم در جام و ساختار فرعی را که ممکن است هر از گاهی لازم باشد را بر عهده می گیرد و همچنین متعهد می شود که از جام استنلی برای ارزش بیمه شدن کامل آن اطمینان حاصل کند.
4. اتحادیه بدینوسیله خود را متعهد به متولیان به مبلغ هزار دلار می داند که مشروط به بازگرداندن مطمئن جام استنلی به متولیان مطابق با شرایط این موافقتنامه است و موافقت می شود که لیگ این حق را خواهد داشت که جام را در هر زمان به متولیان بازگرداند.
5. این توافقنامه تا زمانی که لیگ به عنوان لیگ برتر هاکی حرفه‌ ای در جهان ادامه می‌ دهد به قوت خود باقی می‌ ماند و در صورت انحلال یا پایان دیگر لیگ ملی هاکی، جام استنلی به سرپرستی باز می‌ گردد. متولیان
6. در صورت نکول در انتصاب یک متولی جدید توسط متولی باقیمانده، «امنا» بدینوسیله فرمانداران تالار مشاهیر هاکی بین‌ المللی در کینگستون، انتاریو را وکالت می‌ کنند و منصوب می‌ کنند تا دو متولی کانادایی را معرفی کنند تا تحت شرایط ادامه دهند.
7. و همچنین متقابلاً توافق شده است که هر گونه اختلاف ناشی از تفسیر این موافقتنامه یا حقایقی که چنین تفسیری بر اساس آن انجام شده است، توسط هیئت داوری سه نفره، یک عضو که توسط هر یک از طرفین منصوب می شود، حل و فصل شود، و سوم توسط دو منصوب انتخاب می شود. تصمیم هیئت داوری قطعی است.

این قرارداد در 22 نوامبر 1961 اصلاح شد و فرمانداران تالار مشاهیر بین‌ المللی هاکی در کینگستون، انتاریو با کمیته تالار مشاهیر هاکی در تورنتو، انتاریو به عنوان گروهی که در صورت نیاز، دو متولی کانادایی را نام‌گذاری می‌ کنند، جایگزین شدند. در دهه 1970، انجمن جهانی هاکی به دنبال رقابت برای جام بود. در این زمان، همه متولیان جام از وفاداران قدیمی NHL بودند و تحت هدایت رئیس NHL کلارنس کمپبل، چالش WHA برای جام مسدود شد. با این حال، علی‌ رغم تعهد قانونی ذکر شده، NHL (با توجه به حضور WHA، بلکه با توجه به افزایش سطح لیگ‌ های هاکی روی یخ اروپا) بی‌ سروصداً قهرمانان خود را قهرمان جهان نمی‌ داند.

با این وجود، NHL تحت فشار قرار گرفت تا به قهرمان خود اجازه دهد تا با قهرمان WHA بازی کند. در نهایت، پس از تاسیس جام کانادا به عنوان اولین تورنمنت بین‌ المللی هاکی با بهترین‌ ها، کلارنس کمپبل، رئیس NHL (که از مخالفان سرسخت این مسابقات بود) پیشنهادات عمومی برای ایجاد یک قهرمانی حرفه‌ای جهانی در هاکی روی یخ ارائه کرد؛ درست مانند سری جهانی. بر اساس پیشنهاد کمپبل، قهرمان NHL برای حق رویارویی با قهرمان اروپا با قهرمان WHA بازی می کرد. در پایان، پیشنهاد کمپبل به جایی نرسید؛ در نهایت، NHL با موافقت با ادغام با رقیب خود، چالش WHA را حل کرد، در آن زمان لیگ قدیمی‌ تر بی‌ سر و صدا حمایت خود را از این ایده پس گرفت. نه NHL و نه هیچ لیگ حرفه ای هاکی دیگر ادعایی برای قهرمانی قهرمانان خود در جهان ندارد.

این جام تا سال 2005 هر سال اعطا می شد، زمانی که یک اختلاف کارگری بین مالکان NHL و انجمن بازیکنان NHL (اتحادیه ای که نماینده بازیکنان است) منجر به لغو فصل 2004–05 شد. در نتیجه، هیچ یک از قهرمانان جام برای اولین بار پس از همه‌ گیری آنفولانزا در سال 1919 تاجگذاری نکردند. این قفل در میان بسیاری از طرفداران بحث‌ برانگیز بود، آنها این سوال را داشتند که آیا NHL کنترل انحصاری بر جام را دارد یا خیر. یک وب‌سایت معروف به freestanley.com (از زمان بسته شدن) راه‌ اندازی شد و از طرفداران می‌ خواست که به متولیان جام نامه بنویسند و از آنها بخواهند که به قالب اصلی جام چالش بازگردند. آدرین کلارکسون، فرماندار کل وقت کانادا، به طور متناوب پیشنهاد کرد که به جای فصل NHL، جام به تیم برتر هاکی زنان ارائه شود. این ایده به قدری منفور بود که به جای آن جام کلارکسون ایجاد شد. در همین حال، گروهی در انتاریو، که به “شب های چهارشنبه” نیز معروف هستند، درخواستی را به دادگاه عالی انتاریو ارائه کردند و مدعی شدند که متولیان جام در امضای قرارداد 1947 با NHL از محدودیت های خود فراتر رفته اند و بنابراین باید بدون توجه به این جایزه، جام را اهدا کنند.

در 7 فوریه 2006، توافقی حاصل شد که در آن اگر لیگ برای یک فصل فعالیت نکند، می‌توان جام را به تیم‌های غیر NHL اهدا کرد. این اختلاف به قدری طول کشید که تا زمانی که حل و فصل شد، NHL برای فصل 06-2005 فعالیت خود را از سر گرفته بود و جام استنلی برای فصل 05-2004 بی ادعا باقی ماند. علاوه بر این، هنگامی که یک lockout دیگر NHL در سال 2012 آغاز شد، Trustees اظهار داشتند که توافقنامه 2006 آنها را ملزم به اهدای جام در صورت از دست دادن فصل نمی‌ کند، و احتمالاً آنها هر گونه چالش غیر NHL را برای جام در این رویداد رد می‌ کنند.

در سال 2007، فدراسیون بین‌ المللی هاکی روی یخ (IIHF) «باشگاه طلای سه‌ گانه» را رسمیت داد، گروهی از بازیکنان و مربیان که مدال طلای بازی‌ های المپیک، مدال طلای قهرمانی جهان و جام استنلی را کسب کرده‌ اند. این اصطلاح برای اولین بار پس از بازی های المپیک زمستانی 2002، که شاهد اضافه شدن اولین اعضای کانادایی بود، وارد استفاده عمومی شد.

صد و بیست و پنجمین سالگرد

در مارس 2017، برای بزرگداشت صد و بیست و پنجمین سالگرد جام استنلی، جام اصلی و جام کنونی استنلی تمرکز تور چهار روزه اتاوا، از جمله توقف در سالن ریدو بود. ضرابخانه سلطنتی کانادا دو سکه یادبود به مناسبت سالگرد تولید کرد. اولی یک رول محله کانادایی با تصویری از جام استنلی، کلمه Stanley Cup در انگلیسی و Coupe Stanley در فرانسوی با دو بازیکن هاکی روی یخ و “125 years/ans” در پشت و یک تمثال از ملکه الیزابت دوم در پشت آن است. جلو با استفاده از فولاد آبکاری شده سکه دوم با جام استانلی در پشت و مجسمه الیزابت دوم، “جام استنلی” به انگلیسی و “کوپه استنلی” به زبان فرانسوی و “50 دلار” در بالای مجسمه با استفاده از 99.9% نقره طراحی و ساخته شده است.

در اکتبر 2017، یادبود هدیه لرد استنلی، به یادبود اهدای جام استنلی، در اتاوا در خیابان اسپارکس و خیابان الگین، در نزدیکی محل برگزاری مهمانی شام که جام را در خانه راسل اعلام می کرد، ساخته شد، که از آن زمان تخریب شده است.