مقدمه
این نسخه از رامی که با عنوان پاپلو نیز شناخته می‌شود، در هند و به خصوص در ایالت ماهاراشترا از محبوبیت خاصی برخوردار است. افراد از همه قشر از انجام این بازی تفریحی لذت می‌برند، خواه مسافران در قطارهای شلوغ بمبئی باشند، خواه زنان خانه دار که برای مهمانی‌های زنانه دور هم جمع شده‌اند؛ افراد بازنشسته که در کلوب‌ها گرد هم می‌آیند، و یا دوستانی که تنها به قصد انجام بازی گرد هم می‌آیند نیز بی شک از انجام این بازی لذت خواهند برد. تمایل افراد نسبت به انجام این بازی به قدری زیاد است که مسافران روزانه بیش از یک یا دو ساعت را در مسیر خود به انجام بازی رامی در قطار و اتوبوس اختصاص می‌دهند.
برخی حتی با حرکت در جهت مخالف مسیر خود، مطمئن می‌شوند که فرصت انجام بازی رامی را از دست نخواهند داد. زنان خانه دار به نوبت دوستان خود را در طول بعدازظهر برای انجام بازی رامی در خانه گرد هم می‌آورند. در همین هین به صرف غذا و غیبت با دوستانشان می‌پردازند. بسیاری از افراد در تعطیلات آخر هفته به یک استراحتگاه نزدیک محل سکونت خود می‌روند تا ساعاتی طولانی و بدون مزاحمت را صرف بازی رامی کنند. در شهرهای بزرگ و همچنین در اماکن کوچک‌تر باشگاه‌هایی برای انجام بازی رامی وجود دارد. در حالی که برخی از افراد به انجام (Bridge) که بازی پر طرفدار و قابل احترامی تلقی می‌شود می‌پردازند، سایرین زمان خود را صرف انجام بازی رامی می‌کنند.
معمولا رامی بر سر یک شرط کوچک بازی می‌شود. این یک شکل سبک از قمار است که در عمل ضرر چندانی ندارد. بازیکنان از انجام بازی لذت می‌برند و بدشان نمی‌آید که مبلغی نه چندان زیاد را در راستای چنین لذتی از دست بدهند. از آنجایی که قمار از نظر فنی در هند غیرقانونی است، بازیکنان بسیار محتاط هستند. افراد با دوستان خود در خلوت بازی می‌کنند یا به جای پول از ژتون استفاده کرده و یا امتیازات را روی کاغذ ثبت می‌کنند.
این صفحه عمدتا بر اساس اطلاعات واسانت مالی (Vasant Mali) گردآوری شده است. همراه بیو کازینو باشید تا با این بازی بیشتر آشنا شوید.
بازیکنان و کارت‌ها
تا ۱۰ نفر می‌توانند در این بازی شرکت کنند. با بیشتر از این تعداد شاید برای همه بازیکنان دور یک میز نشستن عملی نباشد. ۶ بازیکن از دو دسته کارت استفاده می‌کنند. ۳ دک برای بازیکنان بیشتر استفاده می‌شود. هر دک متشکل از ۵۲ کارت استاندارد به اضافه یک کارت واید است که “جوکر” روی آن چاپ شده است. بنابراین ۵۳x۲=۱۰۶ کارت برای ۲ تا ۶ بازیکن و ۵۳x۳ = ۱۵۹ کارت برای ۷ بازیکن یا بیشتر در رامی وجود دارد.
تقسیم کارت
برای شروع بازی، هر بازیکن به طور تصادفی یک کارت را از دک در هم ریخته شده انتخاب می‌کند. صندلی مطابق با ارزش کارت است. هر فردی که بالاترین کارت را می‌کشد، صندلی خود را انتخاب می‌کند. نفر بعد از وی در سمت راست قرار می‌گیرد و این روند به همین نحو ادامه پیدا می‌کند. بنابراین فردی که پایین‌ترین کارت را کشیده است، در سمت چپ فردی که بالاترین کارت را کشیده اس قرار خواهد گرفت. فردی که پایین‌ترین کارت را کشیده است در ابتدا کارت‌ها ر بر زده و تقسیم کارت می‌کند.
بازیکنی که در سمت چپ دیلر قرار دارد، کارتی را از روی دک بر زده شده کشیده و آن را به صورت رو به بالا بر روی میز قرار می‌دهد تا برای تمامی افراد قابل مشاهده باشد. این کارت به عنوان “جوکر” شناخته می‌شود. تمامی کارت‌های هم رتبه با این کارت و همچنین خود کارت‌های جوکر به عنوان کارت‌های وایلد در نظر گرفته می‌شوند. به تمامی این کارت‌ها “جوکر” گفته می‌شود. اگر کارتی که ظاهر شده است یک کارت جوکر باشد، فقط یک نوع کارت وایلد یعنی خود جوکر برای استفاده در دسترس است.
بازیکنی که در سمت چپ دیلر قرار دارد کارت‌های باقیمانده را کات می‌کند. دیلر آن‌ها را یکی یکی و در خلاف جهت عقربه‌های ساعت بین بازیکنان توزیع می‌کند. این کار با بازیکن سمت راست دیلر آغاز می‌شود. به هر بازیکن ۱۳ کارت داده می‌شود. برای شروع انباشت دور ریز، کارت رو به بالا شده وایلد بر روی میز قرار داده شده و انباشت باقیمانده به صورت متقاطع در مرکز میز به صورت رو به بالا بر روی این کارت قرار می‌گیرند؛ به نحوی که رتبه جوکر قابل مشاهده باشد.
برای دست بعدی، نوبت تقسیم کارت به سمت راست می‌چرخد. این روند تا زمانی ادامه می‌یابد که تمامی افراد یک بار تقسیم کارت کرده و یک “راند” را تکمیل کنند. پس از انجام یک یا دو راند، صندلی‌ها مجدداً به همان روش قبلی تغییر می‌کنند. معمولاً یک بازیکن فقط می‌تواند در پایان راند بازی را ترک کند. هر فردی که بخواهد در بین دورها وارد بازی شود، صندلی سمت چپ دیلر بعدی را اشغال می‌کند.
ران و ست
هدف این است که ۱۳ کارت خود را به صورت ران (دنباله) و ست (همچنین به عنوان مجموعه، تریل یا سه‌گانه شناخته می‌شود) درآورید.
یک ران (یا دنباله) شامل سه یا چند کارت متوالی از یک خال است. ترتیب کارت‌ها به صورت آس-۲-۳-۴-۵-۶-۷-۸-۹-۱۰-سرباز-بی بی-شاه-آس است. آس می‌تواند در کنار دو (در آس-۲-۳) یا در کنار شاه (در بی بی-شاه-آس) قرار بگیرد. با این حال نمی‌تواند در یک زمان در میان هر دو گزینه قرار داشته باشد. بنابراین شاه-آس-۲ یک ران مجاز نیست.
یک مجموعه (تریل، سه‌گانه) از سه کارت با رتبه یکسان در خال‌های مختلف تشکیل شده است: ۵ دل، ۵ گشنیز، ۵ خشت یک ست معتبر است، اما ۷ دل، ۷ گشنیز، ۷ گشنیز یه ست مجاز نیست.
ترکیب‌ها نباید با هم همپوشانی داشته باشند. برای مثال ۷ خشت، ۸ خشت، ۹ خشت، ۹ دل، ۹ پیک یا مجموعه‌ای از خشت با دو عدد ۹ یدکی یا مجموعه‌ای از ۹ با دو خشت یدکی محسوب می‌شود. اگر ۹ خشت دوم و یا ۹ گشنیز یا ۶ خشت اضافه شوند، این شش کارت یک ران و یک مجموعه را تشکیل می‌دهند.
کارت‌های وایلد را می‌توان برای جایگزینی هر کارت مورد نظر در یک مجموعه یا ران استفاده کرد. به عنوان مثال، اگر کارت رو شده یک ۸ گشنیز باشد، ۳ دل، ۸ پیک، ۵ دل یک ران معتبر است. سرباز پیک، سرباز خشت، ۸ خشت هم یک مجموعه معتبر است زیرا همه ۸ها وایلد هستند.
ران استریت، نوعی از ران است که در آن از کارت‌های وایلد استفاده نشده است. دارا بودن حداقل یک ران مستقیم در دست فرد لازم است تا دیگر ترکیب‌ها معتبر محسوب شوند. توجه داشته باشید که اگر ۸ها وایلد باشند، ۷ دل، ۸ دل، ۹ دل به عنوان یک ران استریت به حساب می‌آید. به این دلیل که در این جا از ۸ به عنوان خودش استفاده شده است، نه به عنوان یک کارت وایلد. با این وجود سرباز دل، بی بی دل، ۸ دل یک ران استریت را تشکیل نداده و تنها به عنوان یک ران معمولی فرض می‌شوند.
هنگامی که از سه دک در بازی استفاده می‌شود، مرسوم است که ایجاد یک نوع ترکیب اضافی شامل سه کارت یکسان (مانند ۱۰ گشنیز، ۱۰ گشنیز، ۱۰ گشنیز) مجاز در نظر گرفته شود. این ترکیب در اصطلاح به عنوان تانالا شناخته می‌شود و معادل را مستقیم است.
برای اعلام رامی و برنده شدن، لازم است حداقل دو ران داشته باشید و حداقل یکی از این ران‌ها باید مستقیم (استریت) باشند. باقیمانده ۱۳ کارت فرد نیز باید به صورت ترکیبی معتبر باشد. این ممکن است ران یا ست، با یا بدون کارت‌های وایلد باشد. اولین ران مستقیم (یا تانالا) گاهی اوقات با عنوان “زندگی اصلی” و دومین ران به عنوان “زندگی دوم” شناخته می‌شود.
معمولاً یک دست برنده از چهار ترکیب تشکیل شده است: یکی از چهار کارت و سه تا از سه کارت؛ با این حال می‌توان تنها با سه ترکیب ۵، ۴ و ۴ یا ۵، ۵ و ۳ کارت، نیز برنده شد. مشروط بر این که حداقل دو ران داشته باشید که یکی از آن‌ها استریت است.
روند بازی
بازیکن سمت راست دیلر در ابتدا بازی می‌کند. بازی در خلاف جهت عقربه‌های ساعت ادامه می‌یابد. نوبت هر بازیکن شامل برداشتن کارت از بالای انباشت دور ریز رو به بالا یا کارت بالای انباشت رو به پایین است. با در دست گرفتن این کارت، بازیکن باید یک کارت را به صورت رو به بالا در بالای انباشت دور ریز قرار دهد.
اگر بازیکن انتخاب کند که کارت بالای انباشت دور ریز را بگیرد، دیگر نمی‌توان این کارت را در همان نوبت دور انداخت. بازیکن باید کارت دیگری را دور بیندازد.
گاهی اوقات کارتی که دیلر برای شروع انباشت دور ریز رو می‌کند، یک جوکر است. این کارت می‌تواند توسط اولین بازیکن به روش عادی برداشته شود. از آنجایی که این به وضوح به اولین بازیکن برتری می‌دهد، ممکن است سایر بازیکنان را تشویق به بسته‌بندی کند (به ادامه مطلب مراجعه کنید).
بازی تا زمانی ادامه می‌یابد که یک بازیکن، پس از برداشتن کارت و در حالی که ۱۳ کارت در دست دارد، ترکیبات معتبری را تشکیل داده باشد (شامل حداقل یک ران استریت و حداقل یک ران دیگر همانطور که در بالا توضیح داده شد). در این حالت بازیکن کارت ۱۴ را دور انداخته و “رامی” را اعلام می‌کند. وی در ادامه ۱۳ کارت خود را به صورت رو به بالا بر روی میز قرار می‌دهد تا نشان دهد که آن‌ها ران‌ها و ست‌های مورد نیاز را تشکیل داده‌اند و وی برنده بازی است.
توجه داشته باشید که هیچ ران یا مجموعه‌ای در طول بازی بر روی میز قرار داده نمی‌شود. در این نسخه از رامی بازیکنان تمام کارت‌های خود را از سایر بازیکنان مخفی نگه می‌دارند؛ تا زمانی که یک بازیکن بتواند برنده شود.
اگر هیچ کارت رو به پایینی در انباشت باقی نمانده باشد و هیچ کس تا پایان زمانی که آخرین کارت انباشت گرفته شده رامی را اعلام نکرده باشد، بازی لغو می‌شود. در این وضعیت هیچ کس برنده نخواهد شد.
بسته‌بندی
بازیکنی که دست امیدبخشی ندارد ممکن است ترجیح دهد از بازی خارج شود تا شرط از دست رفته را محدود کند. به این کار بسته‌بندی (پکینگ) یا انداختن می‌گویند. این کار را فقط می‌توان در ابتدای نوبت بازیکن به جای برداشتن کارت انجام داد.
بازیکنی که در شروع اولین نوبت خود بسته‌بندی می‌کند، قبل از کشیدن هر کارتی از انباشت یا دور انداختن، ۱۰ امتیاز (شرط) به آخرین برنده می‌پردازد. ۱۳ کارت بازیکن بر زده شده و در پایین انباشت رو به پایین قرار می‌گیرند؛ به طوری که اگر بازی تا این زمان ادامه داشته باشد، در نهایت برای کشیدن کارت توسط سایر بازیکنان در دسترس قرار بگیرند. بازیکنان باقی مانده به بازی خود ادامه می‌دهند.
بازیکنی که در جایگاه بعدی بسته‌بندی می‌کند باید ۴۰ امتیاز به آخرین برنده (در صورت وجود) بپردازد. کارت‌های این بازیکن به انباشت اضافه نمی‌شوند. آن‌ها به صورت رو به پایین در خارج از بازی کنار گذاشته می‌شوند.
اگر تمامی بازیکنان به جز یکی بسته‌بندی کرده باشند، آخرین بازیکن باقیمانده به طور خودکار برنده اعلام می‌شود. وی بلافاصله مبلغ متناسب را از سایر بازیکنانی که بسته‌بندی کرده‌اند دریافت می‌کند.
اگر بازی به دلیل این که انباشت تمام شده است لغو شود، کسی نمی‌تواند رامی را اعلام کند. در این وضعیت بازیکنانی که بسته‌بندی کرده‌اند هیچ شرطی را پرداخت نمی‌کنند.
امتیازدهی
پس از اینکه برنده رامی را اعلام کرد، سایر بازیکنانی که بسته‌بندی نکرده‌اند دست‌های خود را برای پرداخت شرط شمارش می‌کنند. ارزش کارت‌ها به شرح زیر است:
- آس، شاه، بی بی، سرباز، ۱۰ – ۱۰ امتیاز
- ۹، ۸، ۷، ۶، ۵، ۴، ۳، ۲ دارای ارزش اسمی خود
- جوکرها (هم جوکرهای اصلی و هم کارت‌های هم رتبه با جوکری که ظاهر شده است) – صفر امتیاز
اگر یک دست شامل یک ران استریت (زندگی اصلی) باشد، کارت‌های این ران شمارش نمی‌شوند.
اگر دست شامل ران دوم (زندگی دوم) و همچنین ران استریت باشد، کارت‌های این ران‌ها و هر ران و دنباله اضافی (ست) محاسبه نمی‌شوند.
ارزش تمام کارت‌های باقی مانده جمع شده و برابر با آن به برنده پرداخت صورت می‌گیرد. بازیکنانی که بسته بندی کرده‌اند، بسته به زمان بسته بندی به برنده وجهی معادل ۱۰ یا ۴۰ امتیاز پرداخت می‌کنند.
مثال: پنج جوکر (کارت وایلد) است و بازیکنی ۱۰ دل، سرباز دل، بی بی دل، شاه دل، ۷پیک، ۸ پیک، ۸ خشت، ۴ گشنیز، ۴ خشت، ۴ پیک، ۴ پیک، ۲ خشت، ۲ خشت را در زمان برد یک بازیکن دیگر در دست دارد. این بازیکن یک زندگی اصلی دارد (ران استریت در دل) اما زندگی دوم ندارد؛ بنابراین باید ۴۳ امتیاز پرداخت کند. اگر بازیکن یک کارت وایلد به جای ۸ خشت داشته باشد، پرداخت تنها ۸ امتیاز برای یک ۴ پیک و دو ۲ خشت خواهد بود. به این دلیل که ران پیک یک زندگی دوم است و باعث می‌شود دنباله ۴ نیز معتبر باشد.
اگر بازیکنی پس از برداشتن یک کارت در اولین نوبت خود رامی را اعلام کند، هر بازیکن دیگری که هنوز فرصت بسته بندی یا برداشتن کارت را نداشته است، برای کارت‌های چیدمان نشده خود نیمی از شرط مربوطه را می‌پردازد. این در واقع برابر با نیمی از ارزش کل کارت‌های آن‌هاست که ترکیب‌های معتبری را تشکیل نداده‌اند.
در موارد نادری که ۱۳ کارت دریافت شه توسط بازیکن همگی مطابق با قوانین چیدمانی را تشکیل دهند، بازیکن می‌تواند “هند-رامی – Hand-Rammy” را اعلام کند. هند-رامی در نوبت اول بازیکن به جای انتخاب کارت اعلام می‌شود. هر بازیکنی که پیش از این نوبتش را انجام داده و کارت گرفته است، باید دو برابر ارزش کل کارت‌های بدون چیدمان خود را به برتده پرداخت کند. افرادی که پیش از این بسته بندی کرده‌اند طبق معمول ۱۰ امتیاز می‌پردازند. هر بازیکنی که هنوز نوبتش نشده است، امتیاز کارت‌های بدون چیدمان خود را با نرخ معمولی (تک) پرداخت می‌کند.
انواع
گاهی اوقات توافق بر سر این است که وقتی کارت وایلد ظاهر شده جوکر باشد، شرط‌ها دو برابر شوند. در این حالت در بازی دارای دو دک تنها یک جوکر برای استفاده به عنوان کارت وایلد موجود است. هر کسی که این کارت را در اختیار گرفته و یا آن را در طول بازی بردارد، دستی قوی در اختیار دارد؛ هر چند برنده شدن او قطعی نیست.
از طرف دیگر، برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آن وقتی یک کارت جوکر نمایش داده می‌شود، تمامی آس‌ها به عنوان جوکر (کارت‌های وایلد) در نظر گرفته می‌شوند. بدین ترتیب ریسک بازی چندان هم بالا نمی‌رود.
برخی افراد برای هند رامی امتیازات را دوبل نمی‌کنند.
برخی از بازیکنان رامی را به صورت ۲۱ کارتی بازی می‌کنند. رامی ۲۱ کارتی یکی از بستگان بازی نپالی مریج، با قوانین متفاوتی در بخش سهام، پاداش، جریمه و غیره است.
تاکتیک‌ها: مهارت یا شانس
شانس نقش مهمی در برنده شدن در بازی‌ها دارد؛ این در حالیست که می‌توان از مهارت برای محدود کردن باخت‌ها و بهبود احتمال برد استفاده کرد. تصمیم گیری در مورد ورود به بازی یا بسته بندی بستگی به کارت‌هایی دارد که فرد دریافت می‌کند. با امکان اعلام رامی پس از ۲ یا ۳ انتخاب، حضور در بازی شرطی رویکردی مطمئن است. انتخاب کارت مناسب برای دور انداختن نیز مهارتی دارای اهمیت است. دور انداختن ماهرانه کارت ممکن است حریف را وادار کند که کارت مورد نیازتان را در اختیار شما قرار بدهد.
ترکیب شانس و مهارت بازی را سرگرم کننده خواهد کرد. انجام رامی می‌تواند به اعتیاد تبدیل شود زیرا فرد زمان زیادی را صرف بازی می‌کند و گاهی اوقات پول زیادی را از دست می‌دهد؛ با این حال به قدری از انجام بازی لذت می‌برد که نمی‌تواند آن را کنار بگذارد.