همانطور که تصور می شد، بدخواهان تیم ملی و امیر قلعه نویی که از ابتدای جام به امید ناکامی این تیم با قلعه نویی دست به دعا برداشته بودند تا در بزنگاه حذف تیم ملی، این تیم را آماج انتقادات جهت دار و البته رنگی خود قرار دهند، پس از شکست تیم ملی مقابل قطر از غار خود بیرون آمدند و شروع به ذرت پرت کردن علیه کادر فنی شایسته تیم ملی کردند.
انتقادات عتیقه های فوتبال ایران علیه تیم ملی و قلعه نویی | کجای فوتبال بوده اید؟
چهره های معلوم الحالی همچون خداداد عزیزی، محمد مایلی کهن، حمید درخشان و … که مشخص نیست در 20 سال گذشته چه افتخاری در امر مربیگری داشته اند، امروز در حالی در قامت کارشناس برآمده و تیم ملی را نقد م کنند که کینه ورزی شخصی آنها علیه قلعه نویی بر هیچ کس پوشیده نیست.
در حالی که قلعه نویی تا پیش از پذیرش شکست مقابل قطر، در ده ماهی که هدایت تیم ملی را بر عهده گرفته هیچ شکستی را در کارنامه نداشت و در تورنمنت اردن که 3 تیم آن در نیمه نهایی جام ملتها حضور داشتند، قهرمان شد اما همچنان با کینه ورزی عده ای که منافعشان با حضور قلعه نویی در تیم ملی به خطر افتاده مواجه هستیم.
قلعه نویی باعث شد دست دلالان و پکیج بندهایی که بازیکنان شاخص تیم های دیگر را با وعده حضور در تیم ملی و معافیت از خدمت سربازی، اغوا می کردند، قطع کند. او در مدت کوتاهی توانست تفکر دفاعی که کارلوس کیروش در 8 سال گذشته به روح تیم ملی تزریق کرده بود، به تفکر همیشگی فوتبال ایران یعنی فوتبال هجومی تبدیل کند.
او به خوی می دانست که با ارائه فوتبال هجومی و پر ریسک، تیم ملی ممکن است گل بخورد اما به قدری به تیمش ایمان داشت که در ابتدای جام مدع شد گل خوردن برای ما مهم نیست، بلکه اینکه تعداد گلهای زده ما در انتهای بازی بیشتر از حرف باشد مهم است.
همه تیم های جهان در تورنمنت های این چنینی با فراز و نشب همراه هستند و به عنوان مثال تیم ملی آرژانتین در اولین دیدارش در جام جهانی مقابل عربستان شکست خورد اما در نهایت جام را بالای سر بردند. اما تفاوت تیم ملی آرژانتین با ایران در این بود که در آن کشور خناسان و بدخواهان تیم ملی وجود نداشتند که با این شکست تاریخی، به سرکوب کادر فنی و بازیکنان بپردازند!
عتیقه های فوتبال ایران که فوتبال آسیا را با 40 سال پیش اشتباه گرفته اند، با انتقادات عجیب در مرحله گروهی معتقد بودند تم ملی باید هنگ کنگ را گلباران می کرد و یا می بایست سوریه را مثل مالدیو با 17 گل بدرقه می کرد! کارشناسی های عوامفریبانه که افزایش کیفیت تیم های متوسط آسیایی در این جام را نادیده گرفتند و هیچ اشاره ای به حذف تیم های بزرگ آسیا تا قبل از نیمه نهایی اشاره نکردند. انها حتی فینالیست شدن تیم متوسط اردن را که در تورنمنت اردن مقابل همین تیم قلعه نویی گلباران شد را نادیده گرفتند تا مشخص شود، در انتقادات آنها ذره ای شرف وجود ندارد.
اگرچه قلعه نویی و کادر فنی تیم ملی هم مثل بسیاری از مربیان بزرگ جهان اشتباهات تاکتیکی داشته اند اما این اشتباهات جزئی از فوتبال است و اگر این اشتباهات نباشد، همه بازی ها با تساوی به پایان می رسند! شاید عتیقه های فوتبال ایران تصور کرده اند که قلعه نویی می بایست در حد آنچلوتی و کاپلو کار مربیگری می کرد و با کمترین اشتباه ممکن، کار را جلو ببرد که این موضوع یک افتخار برای قلعه نویی محسوب می شود که انتظارات از او در حد مربیان بزرگ فوتبال جهان باشد.
اما انتقاد عجیبی که به تاکتیک قلعه نویی پس از گل سوم قطر وارد شده، به هیچ عنوان پذیرفتنی نیست. آیا به ظاهر کارشناسان فوتبال ندیدند که تیم ده نفره ایران با همین تاکتیک انتخابی قلعه نویی در 15 دقیقه انتهایی بازی، بیش از 5 موقعیت مسلم گلزنی ایجاد کردند و اگر بی دقتی و استرس بازیکنان نبود، شاید اکنون همین اساتید می بایست باز هم روزه سکوت می گرفتند و در غار تنهایی خود دست به دعا برای ناکامی تیم ملی در فینال بر می داشتند! اگر توپ علی جهانبخش در ثانیه های پایانی به گل تبدیل شده بود، بدون تردید با توجه به روحیه ای که ملی پوشان می گرفتند، ایران برنده مسابقه بود اما صد حیف که …
سخن پایانی اینکه مردم و هواداران واقعی فوتبال از عملکرد تیم ملی در جام ملتهای آسیا راضی هستند چرا که هم به لحاظ نتجه و هم به لحاظ نماش فوتبال هجومی مردم پس از مدتها سیراب شدند و اگر این شکست و حذف بدون خلق موقعیت اتفاق می افتاد، انتقاد منتقدین به تیم ملی وارد بود اما وقتی مردم دیدند که ملی پوشانشان با تمام توان مقابل قطر میزبان به میدان رفتند و موقعیت های متعدد گلزنی آنها به گل تبدیل نشد، هرگز راه شماتت ملی پوشان و کادر فنی به رو بدخواهان تیم ملی باز نبوده و نیست و اندک عتیقه های فوتبال ایران که تعدادشان به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسد تنها برای عقده گشایی این روزها در برخی رسانه های رنگی مانور می دهند.
شما بگوئید، دستاورد خداداد عزیزی محمد مایلی کهن، حمید درخشان در 20 سال گذشته در امر مربیگری چه بوده است که امروز به خود اجازه می دهند اینگونه بدون شرافت، عملکرد قابل قبول کادر فنی و ملی پوشان را زیر سوال ببرند. آقایان شما حتی با اوت دستی و تاکتیک توپ های بلند هم نتوانستید به موفقیتی در امر مربیگری برسید، حال که یک مربی توانسته به موفقیت برسد، به او حسادت می کنید؟ خداوند برا شما معلوم الحال ها بس است و سهم شما از سفره فوتبال نشستن در گوشه عزلت و سماق مکیدن است و بس! چه کس به شما تیم می دهد؟ حتی تیم های دسته سوم هم به دست شما عزیزان نداده و نمی دهند حال به منتقد تیم ملی تبدیل شده اید؟
پ نوشت: قلعه نویی همان فردی هست که پس از سالها روحیه جنگندگی را به تیم ملی تزریق کرد و اتحاد ملی را برای حمایت مردم از ملی پوشان به وجود آورد.