بتاکاپ – هفته هفتم لیگ نخبگان برای استقلال خوب تمام نشد و آبی ها با یک تساوی عجیب در حضور بیش از 50 هزار تماشاگر خودی، کار صعود خود را به اما و اگرهای هفته آخر کشاندند. با توجه به نتیجه به دست آمده، استقلال حتی در صورت صعود می بایست با یکی از دو تیم الهلال یا الاهلی عربستان بازی کند که با این کیفیت فنی نازل، همان بهتر که صعود نکند.
سهراب بختیاری زاده احمق ترین و بی لیاقت ترین مربی تاریخ استقلال
در حالی که گره این بازی خیلی زود در دقایق ابتدایی برای استقلال باز شده بود و کوجو موفق شد با یک گل سریع فشار را از روی تیم استقلال بردارد، اما کادر فنی نخبه استقلال (!) با عقب کشیدن تیم از همان دقایق ابتدایی سعی کردند از تک گل زده تا دقیقه 90 دفاع کنند. این استراتژی احمقنه باعث جسور شدن بازیکنان الشرطه عراق شد و آنها بودند که بیشتر مالک توپ و میدان بودند و هافبک های استقلال تقریباً از جریان بازی در نیمه اول خارج شدند.
در نیمه دوم همان اتفاق قابل حدس رخ داد و الشرطه باز هم بر روی سهل انگاری رامین رضائیان به گل زودهنگام رسید تا وضعیت روحی بازیکنان استقلال با افت شدیدی مواجه شود. رامین رضائیان که با افت شدید بدنی مواجه شده در دو بازی اخیر استقلال نشان داده دیگر آن بازیکن قبراق سابق نیست و در اکثر دوئل ها یا بازنده است یا مجبور به خطا می شود. از کیفیت ضعیف سانترهای او در حین بازی نیز نگوئیم که در دو بازی اخیر استقلال او بیش از 30 سانتر انجام داده که تنها سانتر موثرش، ضربه کرنری بود که در موقعیت عالی به رضاوند رسید و او نتوانست دروازه الشرطه را باز کند.
پس از گل الشرطه، عقل کل های نیمکت استقلال (!) در یک مشورت عجیب به این نتیجه رسیدند که محمدرضا آزادی مهاجم قدرتی و باهوش خود را که بر رو سانتر های ارسالی می توانست به تیمش کمک کند، بیرون بکشند و بازیکن کوتاه قامتی همچون علیرضا کوشکی را وارد زمین کنند. این در حالی بود که تاکتیک استقلال تغییری نکرد و همچنان شاهد سانتر از جناحین برای مهاجمین کوتاه قامت این تیم بودیم که در عمده موارد، توپ ها به سادگی لو می رفتند.
در این دیدار هیچ حرکت تاکتیکی یا ترکیبی از بازیکنان استقلال ندیدیم و به وضوح مشخص بود بیشتر از اینکه جو استادیوم آزدی، بازیکنان حریف را بگیرد این بازیکنان استقلال بودند که جوگیر دیدن این تعداد تماشاگر پس از مدتها شده بودند.
هر چه که هست کاملاً مشخص است که سهراب بختیاری زده و نوازی حتی به درد حضور روی نیمکت استقلال به عنوان دستیار مربی جدید هم نمی خورند چه برسد به ادامه حضورشان به عنوان سرمربی موقت و ادامه نتایج ضعیف سینوسی با تیم! اوج بی عقلی کادر فنی استقلال را می توان در فیکس کردن مدافع کندی همچون ایمان سلیمی و نیمکت نشین کردن سهرابیان دید. در ادامه نیز مهران احمدی از ترکیب بیرون رفت تا استقلال رسماً میانه میدان را از دست بدهد.
آن روز که شهریاری، سهراب بختیاری زاده را با یک رزومه افتضاح در مربیگری به کادر فنی وقت تحمیل کرد، حدس رقم خوردن چنین روزهایی سخت نبود. اما از نظری جویباری بعید است که وقت انتخاب سرمربی جدید خارجی را به خیال اینکه استقلال با سهراب موفق می شود، از دست داد تا پیروزی مقابل الریان در هفته آخر مسابقات، به تنها امید استقلال برای صعود تبدیل شود.
اگر همین حالا هم بختیاری زاده و نوازی از تیم اخراج شوند، دیر است چرا که این تیم بدون مربی و با هدایت روزبه چشمی هم می تواند در لیگ به پیروزی برسد؛ بهتر است آقایان به فکر جذب یک مربی با رزومه خارجی برای استقلال باشند تا حداقل در دیدار مقابل الریان، بتوانند به مرحله بعدی که رفت و برگشت است، صعود کنند.
پی نوشت: بختیاری زاده که در ارنج اولیه هم دچار اشتباه شده بود و نمایش تاکتیکی ضعیفی مقابل الشرطه داشت، معتقد است باید به او زمان داده شود! اما سول اینجاست بر چه اساسی رافا سیلوا مدافع خوش تراش استقلال نیمکت نشین می شود و ایمان سلیمی مدافع کند و حجیم استقلال که از دادن یک پاس سالم رو به جلو عاجز است، فیکس می شود؟ چرا سهرابیان بازی نکرد؟
شاید بهترین ترکیب ممکن استقلال در بازی شب گذشته این نفرات بودند:
سیدحسین حسینی
ابوالفضل زمانی (دفاع راست) جلالی (دفاع چپ) سیلوا و سهرابیان (مدافعین مرکزی)
چشمی و اندونگ هافبک های دفاعی
حردانی و مهران احمدی هافبک های میانی
کوجو و آزادی مهاجمین
که رامین رضائیان، امیرعلی صادقی، رضاوند و مسعود جمعه می توانستند گزینه های تعویض باشند.