فوتبال یک بازی جذاب و پرطرفدار است که ترکیبی از مهارت، تاکتیک و روحیه تیمی می باشد و باعث به وجود آمدن یک تیم می باشد. اما یکی از بحث هایی که همیشه ذهن طرفداران را درگیر می کند، نقش سن و تجربه بازیکنان است، مخصوصاً در تورنمنت هایی مثل یورو که هر چهار سال یک بار، بهترین تیم های اروپا به مصاف هم می روند.
آیا تجربه بازیکنان قدیمی تر مثل لوکا مودریچ یا کریستیانو رونالدو، برای موفقیت تیم کافی است؟ یا شاید انرژی و شور بازیکنان جوانی مثل جود بلینگهام یا جمال موسیالا برگ برنده باشد؟ این سوالی است که در این مقاله به آن خواهیم پرداخت و تلاش می کنیم با تحلیل داده‌ها و مثال های واقعی، به پاسخی روشن برسیم.
تجربه در یورو چه نقشی داشته است؟
وقتی صحبت از تجربه در فوتبال می‌شود، ذهن طرفداران به سمت بازیکنانی می رود که سال ها در سطح اول و حرفه ای بازی کرده اند، زیر شدیدترین فشارها قرار گرفته اند و با انواع چالش ها روبرو شده‌اند. تجربه در مسابقات بزرگی مثل یورو تنها به تعداد بازی ها ختم نمی‌شود؛ بلکه شامل درک تاکتیکی، مدیریت احساسات و قابلیت رهبری هم می‌شود.
پیش بینی نتایج مسابقات و گلزنان در فوتبال باشگاهی، با وجود برنامه های منظم هفتگی و استفاده از ترکیب بازیکنان ثابت، همچنان برای شرط‌بندان چالش بزرگی است. با این حال، وقتی صحبت از فوتبال بین المللی می‌شود، این کار به مراتب پیچیده‌تر و دشوارتر می‌گردد.
برای مثال، تیم ملی انگلیس از جام جهانی 2022 تا پایان فصل 2023/24، 12 مرتبه به میدان رفت که هشت بازی رسمی و رقابتی بود. در این دوره، گرت ساوتگیت، سرمربی تیم، 43 بازیکن مختلف را در فهرست تیم های روز مسابقه قرار داد و به جز چهار نفر، همه آنها حداقل یک بار به میدان رفتند. چنین تغییرات مداومی در ترکیب بازیکنان، پیش بینی تیم ملی انگلیس برای یورو 2024 را به چالشی جدی تبدیل می کند، چه برسد به تحلیل عملکرد احتمالی آنها در این مسابقات.
ااین وضعیت برای تمامی 24 کشوری که در یورو 2024 حضور خواهند داشت، مشابه است. در نهایت، به احتمال زیاد یکی از برترین تیم ها با اثبات شایستگی و داشتن بهترین بازیکنان، مسیر را تا پایان ادامه خواهد داد و در تاریخ 14 ژوئیه جام قهرمانی را بالای سر خواهد برد.
با این حال، همیشه ارزش دارد که به دنبال گرایش های نسخه های قبلی بگردید تا ببینید آیا شباهت هایی بین تیم هایی که تا حد زیادی در مسابقات پیشرفت کرده‌اند وجود دارد یا خیر.
برای انجام این ارزیابی، می توانیم تیم ها را بر اساس مرحله‌ای که از رقابت‌های یورو حذف شده‌اند، رتبه بندی کنیم و سپس عملکرد تیم هایی که در هر مرحله کنار رفته‌اند را بر اساس امتیاز کسب‌شده در هر بازی، میانگین تفاضل گل و میانگین گل های زده شده بررسی کنیم. علاوه بر این، می‌توانیم تیم هر کشور را بر اساس میانگین تعداد بازی های ملی بازیکنان و میانگین سنی آن ها نیز مقایسه و مرتب کنیم.
سپس می توانیم با استفاده از ضریب همبستگی رتبه اسپیرمن، این رده بندی ها را با جایگاه نهایی تیم ها مقایسه کنیم تا مشخص شود آیا ارتباط معناداری بین آمار وجود دارد یا خیر. با این حال، بررسی شش دوره گذشته یورو نشان داده که معمولاً همبستگی کمی وجود داشته و در بسیاری از موارد این رابطه منفی بوده است. به عبارت دیگر، تیم هایی با بازیکنان جوان تر و تجربه ملی کمتر شانس بیشتری برای موفقیت داشته اند.
ضرایب همبستگی برای میانگین انتخاب ها برای تیم ملی و سن در مقایسه با خط پایان
اغلب ارتباطی بین آنها وجود ندارد، بنابراین باید با دقت بیشتری بررسی کنیم تا ببینیم آیا روندها یا موضوعات دیگری وجود دارند که ارزش توجه ما را داشته باشند.
آیا میانگین سنی و تعداد انتخاب ها برای یک تیم یورو مهم است؟
بررسی میانگین انتخاب بازیکنان تیم ملی و میانگین سنی کشورها بر اساس جایگاه نهایی آن ها در شش دوره اخیر یورو، نکته ای جالب و غیر منتظره را آشکار می کند که به نظر می رسد یک ناهنجاری قابل توجه باشد.
این یافته ها نشان می دهند که برخلاف انتظار، تیم هایی با میانگین سنی پایین تر و تجربه ملی کمتر، در برخی موارد عملکرد بهتری داشته اند یا حتی به مراحل پایانی رقابت ها رسیده‌اند. این موضوع، پرسش های مهمی را درباره تأثیر واقعی تجربه و سن در موفقیت تیم ها در رقابت های بین المللی مانند یورو مطرح می کند و بر اهمیت عوامل دیگر مانند تاکتیک های مربیگری، هماهنگی تیمی و استعدادهای جوان تأکید می‌گذارد.
تیم های قهرمان (فرانسه، یونان، اسپانیا دو بار، پرتغال و ایتالیا) به طور متوسط 34.3 بازی ملی برای هر بازیکن در کارنامه شون بود و میانگین سنی آنها هنگام ورود به مسابقات 27.4 سال بود. از نظر تعداد بازی های ملی، این تیم‌ها در بین تیم هایی که از رتبه اول تا شانزدهم قرار گرفتند، در رتبه چهارم قرار داشتند و از نظر سن نیز در رتبه هفتم بودند. این امر به طور مستقیم نشان می‌دهد که سن و تجربه در مسابقات قهرمانی اروپا اهمیت زیادی دارند.
با این حال، در شش رتبه اول هر دو دسته نیز کشورهایی بودند که در رده های چهاردهم، پانزدهم و شانزدهم قرار گرفتند که این ایده را به کلی تضعیف می کند.
میانگین تعداد انتخاب ها برای تیم ملی و سن 16 تیم برتر در شش یورو اخیر
هنگام تجزیه و تحلیل مسابقات قبلی، شاید بهتر باشد در درجه اول روی دو دوره گذشته تمرکز کنیم، زیرا یورو 2016 اولین باری بود که مسابقات با حضور 24 تیم برگزار شد (همانطور که امسال رقابت خواهند کرد).
داده های یورو 2016 در فرانسه تصویری پیچیده از نقش تجربه در فوتبال بین المللی ارائه می دهد. در این رقابت ها، هفت تیم حضور داشتند که کمتر از 10 بازیکن در ترکیبشان سابقه ای کمتر از 25 بازی ملی داشتند. از این میان، چهار تیم (آلمان، ایسلند، لهستان و ولز) موفق شدند به مرحله یک چهارم نهایی صعود کنند. این نتایج نشان می دهد که تجربه همچنان عامل مهمی در موفقیت تیم هاست، به‌ویژه وقتی به عملکرد فوق العاده تیم هایی مانند ایسلند و ولز نگاه کنیم که فراتر از تمامی پیش بینی‌ها ظاهر شدند و انتظارات را پشت سر گذاشتند.
با این حال، تنها دو کشور از هشت کشور برتر برای مجموع بازی های ملی یا بالاترین میانگین سنی به مرحله یک چهارم نهایی راه یافتند. تیم ایرلند در یورو 2016 قدیمی ترین تیم در میان 112 تیم بود که برای شش یورو قبلی واجد شرایط بودند, و در حالی که آنها به مرحله حذفی صعود کردند، در مجموع تنها یک برد در چهار مسابقه خود داشتند.
تیم‌هایی که بازیکنانی با کمترین تجربه در میانگین بازی‌های ملی را برای پنج دوره داشتند، در مجموع در یورو 2020 تجربه کمتری داشتند، احتمالاً به دلیل افزایش تعداد بازیکنان از 23 نفر به 26 نفر بود، که به مربیان این امکان را می‌دهد که بیشتر آزادی عمل داشته باشند و روش‌های مختلف را آزمایش کنند.
برخی از تیم‌های بی تجربه تر نیز عملکرد خوبی داشتند. نایب قهرمان انگلیس و اسپانیا نیمه نهایی هم از نظر بازی ملی و هم از نظر میانگین سنی در رده هفت تیم انتهای جدول قرار داشتند، در حالی که جمهوری چک یک چهارم نهایی برای بازی های ملی در رده هفتم پایانی و اوکراین برای میانگین سنی در رده هفتم پایانی قرار گرفتند.
تنها بلژیک کمتر از 10 بازیکن داشت که حداکثر 25 بازی ملی قبلی را داشتند. این 26 نفر از تیم بلژیک مسن‌ترین بازیکنان بودند و به طور میانگین بیشترین تعداد بازی ملی را داشتند. با این حال، در مرحله یک‌چهارم نهایی از برنده نهایی، یعنی ایتالیا، شکست خوردند.
بخوانید: آیا مسابقات مقدماتی یورو می تواند به پیش بینی شما کمک کند؟
تیم های قبلی که قهرمان یورو شده اند چقدر با تجربه بودند؟
نکته جالب توجه در مورد تیم های قهرمان یورو 2020 و یورو 2016، تفاوت در مدیریت ترکیب بازیکنان است. ایتالیا، قهرمان یورو 2020، رویکردی اتخاذ کرد که تقریباً همه بازیکنان تیم را در طول مسابقات درگیر کرد؛ به طوری که تنها یک بازیکن از لیست نهایی تیم، فرصت بازی پیدا نکرد. این استراتژی نشان دهنده اعتمادی بود که روبرتو مانچینی به عمق تیم خود داشت و توانست از تمامی ظرفیت های موجود بهره برداری کند.
در مقابل، پرتغال، قهرمان یورو 2016، از 21 بازیکن از مجموع 23 بازیکن خود حداقل یک‌بار در طول تورنمنت استفاده کرد. این نشان می دهد که فرناندو سانتوس، سرمربی پرتغال، به ترکیب اصلی خود تا حد زیادی پایبند بود اما همچنان از بازیکنان ذخیره در شرایط خاص بهره برد.
این تفاوت در استراتژی به خوبی اهمیت مدیریت تیم را در طول تورنمنت های فشرده نشان می دهد. در حالی که ایتالیا به چرخش گسترده بازیکنان و حفظ انرژی تیمی توجه داشت، پرتغال با ترکیبی از ثبات و تغییرات هدفمند توانست به موفقیت برسد. هر دو رویکرد، به رغم تفاوت هایشان، به قهرمانی ختم شدند و بیانگر این است که راه های متفاوتی برای رسیدن به قله وجود دارد.
یک تورنمنت در نهایت چیزی بیشتر از فینال است، حتی اگر بدیهی است که این مهم ترین مسابقه است.
با توجه به این موضوع، ما می‌توانیم بازی های ملی هر بازیکن را بر اساس سن متوسط تقسیم کنیم تا یک معیار امتیاز تجربه بسیار ساده به دست آوریم. در حالی که این به طور کلی هیچ همبستگی قوی بین موقعیت های پایانی مسابقات ایجاد نمی کند، به ویژه در پنج یورو از شش یورو گذشته، تیم باتجربه تر از این نظر برنده فینال شد.
امتیازات را برای تیم هایی که در پنج یورو اخیر به فینال رسیده اند
این آمار نکات جالبی را به ما می رساند. در یورو 2000، تیم ملی ایتالیا به رهبری پائولو مالدینی، کاپیتانی با 105 بازی ملی، وارد مسابقات شد. با این حال، این تیم شامل 16 بازیکن بود که کمتر از 25 بازی ملی در کارنامه خود داشتند. در مقایسه، در شش دوره اخیر مسابقات قهرمانی اروپا، تنها 8 تیم دیگر نسبت بیشتری از بازیکنان با چنین تجربه محدودی را در اختیار داشتند.
نکته جالب تر این است که تا یورو 2020، هیچ کدام از این تیم‌ها نتوانستند به مرحله یک چهارم نهایی صعود کنند. این آمار نشان می دهد که داشتن تعداد زیادی بازیکن کم تجربه می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، اما مدیریت صحیح و رهبری قوی می تواند تأثیر این محدودیت را کاهش دهد.
فرانسه برنده یورو 2000 تنها 8 عضو تیم داشت که کمتر از 25 بازی ملی داشتند و همین امر در مورد تیم یونان که در سال 2004 جام را برد نیز صدق می کرد.
در این قرن، تنها دو تیم با تعداد کمتری از چنین بازیکنانی وارد مسابقات شده‌اند. به نظر می رسد این موضوع برای تیم تحت هدایت اوتو رها گل مفید بوده است، زیرا با وجود اینکه پرتغال تیمی به مراتب با استعدادتر بود، از نظر تجربه بازی های ملی نیز ضعیف به نظر می رسید. در آغاز آن رقابت ها، تنها دو نفر از یازده بازیکن اصلی پرتغال بیش از 26 بازی ملی در کارنامه خود داشتند. این امر نشان دهنده تأثیر محدود تجربه ملی در برخی موارد و نقش عوامل دیگر در موفقیت تیم‌هاست.
فینال یورو 2008 تنها استثنا برای این قانون است زیرا گروهی از بازیکنان کم تجربه جام را در وین بلند کردند. با این حال، حتی در آن موقعیت، اسپانیا می‌تواند از تجربیات زیادی در پست‌های کلیدی استفاده کند. ایکر کاسیاس که بیشترین بازی ملی را داشت در دروازه بود، و سه بازیکن در ترکیب نهایی خود که 30 سال یا بالاتر داشتند در دفاع یا هافبک بازی کردند.
بخوانید: پیش بینی و نگاه کلی به یورو ۲۰۲۴
از 11 بازیکن تیم لوئیس آراگونس که بیشترین بازی ملی را انجام داده اند، 8 بازیکن مقابل آلمان شروع کردند، در حالی که بازیکن دیگر (ژابی آلونسو) اولین تعویض آنها بود. داوید ویا، برنده کفش طلای یورو 2008، یکی دیگر از 11 بازیکنی که بیشترین بازی ملی را در اختیار دارند، احتمالاً اگر مصدومیتی که در نیمه نهایی متحمل شده بود، او را از بازی خارج نمی کرد، بازی می کرد.
پس از آن، اسپانیا چهار سال بعد، با حضور با باتجربه‌ترین تیم (طبق معیار بالا) که در شش یورو گذشته شاهد بود، پاداش‌های استفاده از یک گروه ثابت از بازیکنان را به دست آورد. در واقع، شش نفر از یازده بازیکن اصلی آنها در فینال 2012، بازگشته از سال 2008 بودند، و چهار بازیکن از پنج بازیکن دیگر نیز حداقل 40 بازی ملی داشتند.
با این حال، یک بار دیگر نمی توانیم به‌طور خودکار بازی ملی و سن را با موفقیت یکی بدانیم. تیمی که مشترکاً بالاترین امتیاز تجربه را از شش یورو گذشته داشت، بلژیک در یورو 2020 بود که به یک چهارم نهایی رسید، اما در آن زمان در رنکینگ جهانی فیفا شماره یک بودند، بنابراین امیدوار بودم که بهتر عمل کند. نفر بعدی از نظر تجربه، هلند در یورو 2012 بود که پس از باخت در هر سه بازی در انتهای گروه خود قرار گرفتند.
در حالی که کیفیت بازیکن و هوش مدیریتی در نهایت ممکن است تصمیم بگیرد که کدام تیم ها فراتر از دیگران می روند، تاریخ نشان می‌دهد که وقتی نوبت به یورو می‌رسد، شرط بندی کنندگان می توانند از محاسبه سریع سطح تجربه تیم ها برای پیش بینی درگیری بین تیم های با استاندارد مشابه بهره مند شوند.
اختصاصی وبسایت فوتبالی